De ‘Grossen Karlsteine’ ten noorden van Osnabruck in Duitsland behoort tot een van de bekendste hunebedden van Nedersaksen. De naam komt voort uit een legende waar Karel de Grote een wonder volbracht bij het hunebed. Karel heeft de grote deksteen met een zweep in tweeën gekliefd. Daarna kreeg de heidense vorst uit Saksen Widukind een goddelijk teken.
Het hunebed is vooral bekend sinds de 17e eeuw omdat hij vanaf dat moment voorkomt in diverse literaire werken en is afgebeeld op diverse schilderijen.
Het is een bijzonder hunebed vanwege zijn stenen. Zo goed als alle hunebedden in Nederland en Noord Duitsland zijn gebouwd van zwerfstenen die bestaan uit graniet en gneis. Die zijn als zwerfsteen door de Saale-ijstijd naar ons gebied gebracht. De ‘Grossen Karlsteine’ echter bestaat uit lokale zandsteen. Vlakbij is een groeve waar deze zandsteen gewonnen wordt (de Piesberg). Dat is ook de reden dat de stenen er hoekig uitzien en niet rond zoals we gewend zijn.
De grootste deksteen is 3,7 m bij 2,2 m en 80 cm dik. De binnenkamer is 8,5 meter bij 3 meter.
Op loopafstand vinden we nog een restant van een klein hunebed. Deze heeft de naam ‘Kleinen Karlsteine’ gekregen. Ook deze is gemaakt van de lokaal gevonden zandsteen.
De ‘Grossen Karlsteine’ ligt langs de Strasse der Megalithkultur’, een autoroute van 330 kilometer tussen Papenburg en Osnabruck. Wilt u meer informatie over deze route zie dan http://www.strassedermegalithkultur.de/de/
Auteur: Harrie Wolters
