Op 19 mei vond de jaarvergadering van de Megalithic Routes Association plaats.
Naast de bestuursverkiezing werden twee nieuwe leden geïntroduceerd: Zweden (Landskrona: Ekehagen en Falköpping) en Spanje (Catalonië, Seró Museum). Ook België (Wéris) wil graag lid worden. Volgend jaar misschien kennismaking?
Verder werd een aantal interessante lezingen gehouden.
1. Beschrijving van de restauratie van 2 hunebedden te Zweden: Gilhög (2014) en Ljunghög (2016)
2. Strasse der Megalithkultur and Hünenweg (Bodo Zehm). Historische terugblik. Eigenlijk was de grensoverschrijdende ANWB-Picardt-route een eenvoudige voorloper hiervan. In de komende jaren wordt gekeken hoe de route uitgebreid kan worden.
3. On the Traces of Megalithic Routes – A Travel Report: Hendrik Gommer beschrijft hoe hij in zijn camper door Europa trekt en met name de hunebedden (be)zoekt. Inmiddels heeft hij (in slechts 1,5 jaar tijd) 5 boekjes over zijn omzwervingen gepubliceerd (in eigen beheer). Het kunnen er 20 à 30 worden! Deel 1 (Nederland ) is al in het Engels vertaald.
4. Beschrijving van het Terra Vita Geopark: Iceage and Megalithic Landscapes. 1550 vierkante kilometer groot: Teutoburger Wald, Wiehengebirge, Ankumer Höhe.
5. Harrie Wolters: Het Hunebedcentrum te Borger: ontstaan, uitbreidingen en de geplande nieuwbouw + vernieuwing expositie.
6. Museum Albersdorf: reconstruction of neolithic landscapes. Er worden steeds meer aardwerken gevonden (causewayed enclosures), aangelegd tussen 3900 en 3800 v Chr, voorlopers van de hunebedden. Sommige hebben 1200 jaar standgehouden. De volgorde is dus nu: longbarrows 4000 – 3800 v Chr, causewayed enclosures 3900 – 3800 v Chr, megalietgraven vanaf 3650 v Chr.
7. Spanje (Patricia Bersabé Guterriérez): in het Seró Museum zijn de drie menhirs van Reguers de Séro ondergebracht. Museum geopend in 2013. Menhirs zijn in gebroken / verbrokkelde vorm gevonden bij de aanleg van een irrigatiesysteem. Rijk versierd. Grootste menhir is waarschijnlijk 7 meter hoog geweest.
8. Leo Klinke: Digitising Megaliths. Met behulp van veel 2D-foto’s van een hunebed kun je een 3D opname construeren. In zo’n virtueel hunebed kun je stenen weghalen of verplaatsen. Zo kun je reconstructies maken, die je vervolgens weer in het klein kunt printen. Nieuwe mogelijkheden!
9. Andreas Hänel gaat in op de vraag of hunebedden astronomische observatieposten waren. Alle ingangen van hunebedden heeft hij in kaart gebracht; meestal zijn die gericht naar een gebied dat ligt tussen op- en ondergang van de zon. Verder is hij bezig met het project ‘Starlight Parks’, dus plekken waar de ‘duisternis van de nacht’ beschermd zou moeten worden.
De dag werd afgesloten met een gemeenschappelijke maaltijd, waarna een nachtelijk bezoek aan de hunebedden volgde. Afgeschrikt door het regenachtige weer zaten de Nederlandse deelnemers echter al weer in de auto op weg naar huis.
Aanwezig van het Hunebedcentrum: Nadine Lemmers, Harrie Wolters, Sipke van der Zee
Tekst Sipke van der Zee
