In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Voordat we naar Corsica gingen, had ik in mijn reisgids al gezien dat er hunebedden op Corsica waren. Toen we een paar dagen op Corsica waren, vonden we het tijd om een hunebed, ‘dolmen’ noemen ze dat hier, op te zoeken. Het was het hunebed bij Cauria, één van de weinige, vrij toegankelijke hunebedden.
Via een lange asfaltweg kwamen we bij een zandweg die eerst in de richting van een groep menhirs ging, maar daarna zagen we het bordje ‘dolmen’. Via een pad door het struikgewas (de maquis), kwamen we langs een mooie oude boom, uiteindelijk bij het hunebed (zie foto).
Het zag er wat anders uit dan een Nederlands hunebed en was gemaakt van grote stenen platen. De dekstenen waren aan de onderkant opvallend vlak en aan de bovenkant licht gebogen bij de randen (zie volgende foto).
De achterkant was afgesloten door een stenen plaat. Bij de voorkant lag een grote steen.
Heldervoelende waarneming
Toen ik me heldervoelend instelde, voelde ik midden in het hunebed een energiepunt. Vaag waren rond het hunebed een paar kransstenen te zien, maar toen ik me ook hier heldervoelend instelde, ontdekte ik een cirkel van energiepunten rondom het hunebed, waarvan sommige samenvielen met een restant van een kranssteen. Waarschijnlijk had het hunebed een omlijsting met kransstenen, net zoals een hunebed elders op Corsica (zie foto).
Bij de ingang waren nog wat plekken waar rotsblokken net boven de grond uitstaken en twee rijen energiepunten, waar de toegang tot dit hunebed gezeten heeft. Ook bij de opstaande stenen van het hunebed was een duidelijke energie te voelen.
Toen ik me later door middel van aura-reading op de bouwers van dit hunebed instelde, zag ik dat ze ook op enige afstand van dit hunebed stenen hadden geplaatst en geactiveerd, zodat de energie ervan straalde naar het hunebed. Het hunebed was oorspronkelijk met aarde bedekt tot en met de kransstenen. De bedekking was zeer zorgvuldig uitgevoerd, mogelijk met lagen boombast of vergelijkbaar materiaal, zodat het hunebed niet zou gaan doorlekken. Daar bovenop kwamen lagen aarde met stenen en tenslotte planten, zodat er een stabiel dek ontstond. De bedekking omvatte ook de kransstenen. Ik zag ook, dat de hunebedbouwers ervaren mensen waren, die al verschillende hunebedden gebouwd hadden. Op Corsica heeft men 51 hunebedden of de overblijfselen daarvan gevonden, waarvan er nog 15 redelijk intact zijn. Om meer zicht te krijgen op de functie van dit hunebed, stelde ik me via aura-reading in op een belangrijke gebeurtenis tijdens het oorspronkelijk gebruik hiervan.
Ontvangst van de opperpriester
Ik kreeg beelden te zien van de ontvangst van een opperpriester. Een oudere man met een lange grijze baard, een lange mantel met rood erin en rondom zijn hoofd wat versieringen, die zijn waardigheid aangaven. Het was een indrukwekkende verschijning, speciaal uitgenodigd door de stam die hier woonde, om dit hunebed in te wijden. Er waren gezangen van de stamleden, waarin de goden werden gedankt. De mensen waren opgewonden, want het was heel bijzonder dat de opperpriester hier kwam, speciaal voor de inwijding van hun hunebed. In zijn gevolg waren ook enkele begeleidende priesters. De opperpriester sprak de mensen toe en zei dat het de goden behaagd had, dat hier deze hunebed zou verrijzen. Aan hem de taak het hunebed in het wijden.
Controle van de bouw van het hunebed
Eerst kwam bij de inwijding de bouwconstructie aan de orde. De opperpriester ging voor de toegangspoort zitten en stelde zich in op de metafysische energie van het hunebed. Die was nog niet helemaal naar zijn tevredenheid. Een paar dingen waren nog niet goed. Eén toegangssteen rechtsvoor (de opperpriester zat met rug naar het hunebed) moest nog iets gedraaid worden en een kranssteen linksachter moest heel licht kantelen, zodat daardoor de energie van het hunebed net iets meer in balans kwam. Zijn aanwijzingen werden meteen uitgevoerd. Dat duurde even maar daarna kon het zijn goedkeuring wegdragen. Opnieuw sprak de opperpriester de aanwezigen toe: de priesters van dit nieuwe hunebed, de bouwers, de belangrijke mensen van de stam en nog andere stamleden, die deze gebeurtenis wilden meemaken.
In trance gaan
De opperpriester kondigde aan dat hij nu de goden ging raadplegen, want alleen zij konden dit hunebed energetisch inwijden en zeggen wat de bedoeling en werkingsgebied ervan was. De opperpriester nam wat kruiden in zijn mond, waarop hij ging kauwen, kruiden om gemakkelijker in trance te raken. Zittend in de toegangspoort begon zijn geest, en daarmee zijn bewustzijn, al wat los te komen van zijn lichaam. Om hem heen klonken de gezangen van de aanwezigen om de goden op te roepen ‘om ons mensen welgezind te zijn’. De opperpriester begaf zich nu in het hunebed, daarbij geholpen door zijn begeleiders. Hij ging daarbinnen liggen met zijn rug precies op het energiepunt, terwijl zijn begeleiders voor een energetische afscherming zorgden. Langzaam trad zijn geest uit zijn lichaam, maar bleef daar wel mee verbonden door het ‘zilveren koord’, een essentiële connectie tussen fysiek lichaam en geestelijk lichaam.
Contact met de goden
De opperpriester was dit gewend en met zijn geconcentreerde aandacht richtte hij zich in uitgetreden toestand op zijn lichtende helpers van de geestelijke wereld. Toch nog vrij plotseling bevond hij zich in een lichtend gebied met een landschap, waar alles straalde van energie. Hij besefte opgetrokken te zijn in de lichtende sfeer van de goden. Hij hoorde daar hoe hij werd toegesproken en een lichtende figuur verscheen voor hem. Hij kreeg instructies over het hunebed, regels voor het gebruik, de reikwijdte ervan op het eiland en het besef dat dit hunebed niet de enige was, maar gestuurd werd vanuit de geestelijke wereld, net als de andere hunebedden elders. Hij kreeg ook beelden wie welke functies bij het hunebed zou moeten vervullen.
De goden hebben gesproken
De beelden vervaagden en de opperpriester kwam in schokken weer terug in zijn lichaam. Het duurde even, maar zijn begeleiders hielpen hem hierbij met hun geconcentreerde aandacht. Langzaam kwam de opperpriester bij en richtte zich op. Gesteund door zijn begeleiders kwam hij door de toegangspoort naar buiten, dronk wat en richtte zich tot de aanwezigen. “De goden hebben gesproken!” zei hij en een gejuich ging op bij de aanwezigen. Eindelijk hadden ze een eigen hunebed met rechtstreeks contact met de goden gekregen. De goden hadden hun wensen en smeekbedes verhoord!
“De goden hebben gesproken!” zei de opperpriester nogmaals, “Het gebied tot aan de bergketens (Cauria is een golvende hoogvlakte omsloten door bergen, zie foto) hoort bij dit hunebed. Iedereen die hier woont kan een beroep doen op de welgezindheid van de goden en de priesters van dit hunebed raadplegen.
Dit gebied dient bij de toegangen goed beschermd te worden tegen indringers. Alleen zij die met goede bedoelingen komen, mogen passeren. Speciale wachters zullen voor bij de toegangen benoemd worden en daarvoor krijgen ze een vergoeding. De inwoners van dit gebied kunnen de goden via de priesters raadplegen voor gezondheidsproblemen, maar ook bij onenigheden en twisten. Voor grote kwesties waar de hele stam bij betrokken is, kunnen speciale raadplegingen van de goden georganiseerd worden. Meerdere priesters zullen daarbij betrokken zijn. Hetzelfde geldt voor conflicten met andere stammen, maar weet dat de priesters van dit eiland met elkaar verbonden zijn. Allen zette zich in voor de mensen van dit land en ze staan allemaal in contact met de lichtende goden uit de lichtsfeer. De priesters kunnen bij conflicten de goden raadplegen en helpen de eenheid van de stammen op dit eiland te bewaren“.
Regels voor de priesters
De opperpriester vervolgde: “De priesters van dit hunebed zijn gebonden aan de regels van de goden.
-Niet dan na werkelijk contact met de goden van het lichtende godenrijk, mag de trancepriester zijn boodschap brengen. Ervaren begeleiders zullen hierop toezien.
-Giften voor de priesters zijn bescheiden en in overeenstemming met de draagkracht van de hulpvrager. Overvragen maakt dat de goden zich afzijdig gaan houden en er geen goddelijk advies zal zijn.
-Zij die geroepen zijn voor het priesterambt, zullen eerst testen moeten ondergaan voor hun geschiktheid: zijn zij voldoende op de lichtende goden gericht, zijn ze volhardend genoeg, want de opleiding tot priester vraagt veel van de kandidaat, zijn ze moedig genoeg om bij belangrijke kwesties het hoofd koel te houden en kunnen zij het woord van de goden met kracht en waardigheid uitdragen”.
De opperpriester gaf nog meer richtlijnen voor de priesters en de bemensing van dit hunebed. Tot slot wees hij op het belang van de periodieke priesterbijeenkomsten van alle stammen van het eiland.
Feestmaal ter afsluiting van de inwijding
Later die dag werden de opperpriester en zijn begeleiders ontvangen door het stamhoofd en andere vooraanstaande leden van de stam en was er een feestmaal. De volgende dag vertrok de opperpriester naar zijn eigen woonplaats die enkele bergen en dalen verderop was. Afgesproken werd dat er af en toe twee priesters naar zijn woonplaats zouden komen om daar enige tijd mee te werken, zodat ze voldoende ervaring in het priesterschap zouden opdoen.
In de jaren die volgden, raakten steeds meer priesters vertrouwd met de mogelijkheden die dit hunebed hen bood. Hulp bij ziekte werd geboden waarbij ook hun kruidenkennis een belangrijke rol speelde.
Vergelijking met Nederlandse hunebedden
Terugkijkend op de bouw en functie van dit hunebed zijn er veel gelijkenissen met de Nederlandse en Duitse hunebedden : de fysieke structuur met opstaande stenen, dekstenen en kransstenen. Dekstenen die van onder platter zijn dan boven. Maar ik zie ook verschillen: de toegangspoort die niet op het zuiden gericht is maar meer op het oosten. Het hunebed had ook geen ingang aan de zijkant, maar een open uiteinde, waar een steen voor lag (zie foto).
Verder was er een vergelijkbare energetische structuur en functie. De ‘goden’ van deze priesters, worden tegenwoordig spirituele gidsen, lichtende entiteiten of engelen genoemd. Zo ver ik dat door middel van aura-reading heb kunnen waarnemen, gaat het om mensen uit de lichtsferen van de geestelijke wereld. Je vraagt je onwillekeurig af hoe deze bijzondere bouwtechniek en spiritueel gebruik van het hunebed door priesters, zich over Europa heeft kunnen verspreiden.
Meer informatie over aura-reading en hunebedden is te vinden op: http://www.kundalini-energie.nl/aura-reading Op het blog van deze website staan ook andere aura-readingen van hunebedden.
Pierre van Eijl
