Jan Naarding is in 1903 in Slien geboren en in 1963 oet de tied kommen. In Slien stiet veur de kerk een standbeeld van hum.
De Hesseler Toren
Slien har een toren
Hoog boven de bommen.
Daor is in ’t Zudenveld
Ofguunst van kommen.
Wát wollen die Bonnen Sliener?
De baos zu’k zien
En dat met wat balken,
En ’n paar voor stien?
De heer van de Klink
En de Hesseler boer
Met de Giezer naobers,
Wuur dat te stoer.
En de hagelspraok
Van het karspelvolk
Was van alle boeren.
Pestoor de tolk
Doe die zee, “Liekoet”,
As ’n priester past:
“Wat Slien kun bouwen
Kunden zie ok; vast!
Stien bakken, har Hesseln
Niet meer klei as Slien?
En as men toch gangs was,
Mus men niet zien
Op ’n paar doezend extra.
De klink dee al ’t holt
Dan zul men ies zien,
Of Slien bleef zo bold.”
Daor gung ’t op een bakken
Dag in dag oet.
Maor wat vuul dat heur tegen,
Waj hebben moet.
Doch de toren rees.
En eer het jaor was daon,
Kunden ij van verren de kop
Van de toren al zien staon.
Dat dee ze in Slien
Jao geweldig nei.
Die dus op ’n dag
Der hiel dicht hen bij.
Nee het was gien verbeelding,
Dat zagen zie te hoop.
De Hesseler bouwers,
Hadden ’t nuver an de loop.
Dat mug zo niet deurgaon,
Waor bleef dan heur eer?
Zo’n toren as zie hadden,
Zul gieniene meer.
En op ’n nacht
Zint zie hen Hesseln gaon.
’t Was boezig weer,
En een duustere maon.
Met touwen en takels,
Zul ‘d Hesseler bouw
Weerdeel an de grond.
Mar men kwam an de houw,
Met ’t jonkvolk oet ’t karspel.
Die, lang niet mak,
Sprungen heur in ’t duustern,
Onverwachts op de nak.
Daor is ’t op een trekken
en triezeln an gaon.
De hesseler toren
Is blieven staon.
Mar de Sliener sniggels,
Hebt zo gloepens hard scheurd.
En toen is met de toren,
Het ongeluk gebeurd.
Zó hard hebt zie trökken,
Elk op ien zied….
De toren ruuk de kerk
En dié de toren kwiet
Non staot zie veur iewig
Een paar tree van mekaar.
Elk die dat zöt
Vindt het gek en raar.
Het is de schuld van de Sliener,
Jao, die zint lang niet min.
Die hebt nóg de hoogste toren…..
Zie holdt heur zin!
Jan Naarding