Van het tot 1982 enige Groninger hunebed zijn nog slechts één sluitsteen, vier zijstenen en twee dekstenen over. De meest in het oog springende deksteen is een joekel. Kennelijk wisten de keienrovers daar geen raad mee. Van Giffen heeft de plaats van de ontbrekende zes zijstenen, de ene sluitsteen en de twee poortstenen keurig met cementen plombes gemarkeerd, zodat je een goeie indruk van de oorspronkelijke grootte krijgt Dat zal dan waarschijnlijk een hunebed met vijf dekstenen zijn geweest. In 1957 haalde prof. Van Giffen de resten van zo’n 150 potten tevoorschijn.
Vlak bij het hunebed staat een grote kei die mogelijk bij het hunebed heeft behoord. Nog niet zo lang geleden droeg deze de bronzen naamplaquette, maar die is inmiddels verdwenen.
Het hunebed ligt ca. 1 km ten westen van de weg Zuidlaren – Glimmen, net over de provinciegrens met Drenthe aan een goed begaanbare onverharde weg.
Locatie G1
Bezoek Professor van Giffen in 1918
Voor zover nog aanwezig verkeert het hunebed zich volgens Van Giffen nog “in zeer goeden staat”. Op grond van de omvang van de nog grotendeels aanwezige rest van de dekheuvel, schat hij de omvang van het oorspronkelijke hunebed minstens tweemaal zo groot in. Later stelt hij op grond van bodemonderzoek de juiste grootte vast: een vijf-dekstener van 9,5 bij 4,1 meter. Zelfs de aanwezigheid van de poortstenen weet hij later door grondonderzoek te traceren. De in de beide dekstenen aangetroffen boorgaten wijzen op pogingen tot moedwillige vernieling.
(Bron: Atlas bij “De Hunebedden in Nederland”, dr.A.E.van Giffen, 1925)
Meer informatie over deze en andere hunebedden in Drenthe zie www.hunebedden.nl en www.hunebeddeninfo.nl
Tekst Hans Meijer
Fotografie Davado
