Riet of echt riet (Phragmites australis) is te vinden langs de waterkanten en kan zich uitbreiden door uitlopers, wortelstokken of zaad. Riet kan wel 3 meter hoog worden en bloeit van juli tot oktober met paarse tot bruine pluimen van maximaal 40 cm. Riet groeit langs sporen, akkerranden, in het water of aan de waterkant op natte bodem.
Gebruik van prehistorie tot nu
Riet kan zich ophopen door elk jaar opnieuw een dode rietlaag te vormen en kan zich daarna tot rietveen ontwikkelen. Vaak wordt riet jaarlijks gemaaid en wordt gebruikt als dakbedekking of als grondstof voor manden, penpunt, papier, hengels, matten en schermen. Vincent van Gogh gebruikte voor zijn pentekeningen aangescherpte rietstengels. In de prehistorie zal riet waarschijnlijk al gebruikt zijn als o.a. dakbedekking. Bijzonder zijn de onderzoeken naar het gebruik van zomerriet in de prehistorie, waaronder het steentijdhuis te Horsterwold, meer weten klik hier. Riet is gebruikt voor het maken van pijlen en speren voor de jacht. In de Filipijnen worden van de bloemen bezems gemaakt. Riet wordt door insecten gebruikt als huis, kijk maar naar alle insectenhotels – vaak met riet.
Net als de lisdodde is riet een helofyt. De plant kan verontreinigd water reinigen. Sommige zwembaden maken hier gebruik van net als sommige verkeerspleinen.
In bepaalde muziekinstrumenten (rietblazers) wordt een riet gebruikt, denk aan de klarinet. In deze muziekinstrumenten maken ze gebruik van de pijlriet (Arundo donax). Van riet kun je ook muziekinstrumenten maken, denk maar aan een rieten fluitje. In de zogenaamde sipsi wordt riet gebruikt.
Eetbaar?
In de herfst kan meel worden gewonnen uit de jonge witte centimeterdikke wortels. Snij de wortel in stukken, droog de stukken, maak de stukken fijn en verwijder de vezels met een zeef. De droge plakjes kunnen geroosterd worden en als koffievervanger worden gebruikt (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, p. 25). Van dit meel kan een koekje worden gemaakt die net als marshmallow geroosterd kan worden.
In april kunnen de jonge scheuten uit de wortels en wortels samen worden gegeten als groente. Van de scheuten verwijder je de buitenste bladeren en de scheuten zonder bladeren zijn rauw te eten in salade, te stoven of in te maken. Een zoete drinksap is uit de scheuten te persen. Ook kun je een gat prikken in de groene stengel en de eetbare substantie komt er vanzelf uit. De jonge stengels leveren een suikerstroopkogel op door ze in te kerven en een nacht te wachten (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, p. 25).
Zaden zijn te scheiden van de aar in de maanden september en oktober en kunnen gemalen worden tot een soort grof graan – een soort meel voor bijvoorbeeld het maken van pap. De zaden kun je ook in de winter laten ontkiemen (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, p. 25).
Net als lisdodde is de plant een helofyt en slaat dus verontreiniging op. Eet dus alleen riet bij schoon water.
Medicijn?
In de stengels en wortels zitten de volgende inhoudsstoffen: tot 5% suiker (grotendeels zetmeel), asparagine (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, p. 25).
Riet wordt in de traditionele Chinese geneeskunde gezien als pijnverlichtend, urinedrijvend en koortsverlagend. Het afkooksel van de wortels kan helpen bij misselijkheid en hoest. Een aftreksel van bloem en bladeren zou werken tegen cholera, voedselvergiftiging en bronchitis (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, p. 25).
Bronnen
FLEISCHHAUER, S.G., ET.AL., 2017. Eetbare Wilde Planten. Schildpad Boeken, Workum.
