In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Het tweede grote hunebed dat we wilden bezoeken in Denemarken na Troldstuerne was het Birkehøj hunebed. De gedachte daarachter was dat de grote hunebedden misschien wel een inkijkje zouden geven in het ontstaan van de bouwkunst van de hunebedden. Zoals wel meer bij dit soort onderzoekingen, pakte het heel anders uit. We vonden dankzij onze navigatie-apparatuur het hunebed vrij snel, het was goed gemarkeerd (figuur 8). Het lag vlakbij het stadje Nyrup in Noord-West Sjælland (Denemarken) en een paar kilometer van de kust af (figuur 17). Net als het Troldstuerne hunebed is dit hunebed beschreven door Harrie Wolters in een bericht op de website van het Hunebedcentrum te Borger. Mooie, duidelijke foto’s zijn ook te vinden in het boek Mythische stenen (deel 5: Fynen en Seeland) van Hendrik Gommer.
Toegangsweg met energiepunten
Aangekomen bij het hunebed herkende ik dat meteen (figuur 1) door de foto’s die ik ervan gezien had. Het boompje dat er staat was geen berk (Birk = berk; høj = hoogte) maar een appelboom (figuur 3). Die stond aan de rand van de dekheuvel (figuur 2, 13, 14, 15 en 17)) van het hunebed. Het informatiebord bij het hunebed (figuur 18) vermeld dat dit het grootste hunebed van Sjælland is en 5200 jaar geleden gebouwd is door gespecialiseerde vakmensen. Ze waren in staat dekstenen (figuur 12) van 9 ton in dit hunebed te plaatsen!
Het eerste wat me opviel toen ik het hunebed inging, was de lange toegangsweg. Al bij het begin van de gang was gelukkig de metafysische energie van het hunebed goed te voelen. Zij was dus niet (merkbaar) verstoord door opgravingen en restauraties. Verrassend waren de energiepunten in de toegangsweg: vijf stuks, nooit eerder had ik er zoveel geteld bij een ingang.
Dubbele lagen dragende stenen
De kamer waar de toegangsweg op uitkwam, was verrassend groot, nog iets groter dan het Troldstuerne hunebed dat we kort daarvoor gezien hadden. De muren bestonden uit grote dragende stenen met daar bovenop twee tot drie lagen andere dragende stenen (figuur 4). Als ik mijn arm uitstrekte naar boven kon ik het plafond voelen dat bestond uit indrukwekkend grote dekstenen.
Bij de restauratie in 2003 (figuur 5) zijn hier en daar beugels (figuur 6) geplaatst om te zorgen dat de stenen stabiel blijven liggen.
Er liep zelfs een elektriciteitskabel, maar die was jammer genoeg niet aangesloten op een lamp. Dus als je dit hunebed wil bezoeken: neem een zaklantaarn mee!
Schaalmodel van het hunebed
In een uiteinde van de kamer stond een kunstig gemaakt schaalmodel (figuur 7) van het hunebed. Het geeft een beeld van de opbouw ervan.
Bij onderzoek van het hunebed zijn isolerende lagen in de dekheuvel gevonden waardoor het hunebed na 5200 jaar nog steeds droog is van binnen. Dit is nog eens een goed voorbeeld van duurzame bouwkunst!
Energiepunten in het hunebed
Zoals gebruikelijk zaten er op de middellijn van het hunebed energiepunten. In iedere hunebed die niet teveel verstoord is, zijn er wel één of enkele te vinden. Het Troldstuerne hunebed had er vier, maar het Birkehøj hunebed had er zelfs tien! Niet eerder heb ik dit meegemaakt. Waarvoor had dit hunebed gediend dat hij zo groot was met zoveel energiepunten?
In het hunebed stel ik me in op het geven van een aura-reading ervan. Als de eerste beelden komen zijn ze niet van priesters of priesteressen maar van strijdvaardige mannen die hier bijeenkomen. Als ik ga focussen op deze bijeenkomst zie ik dat er toch een priester aanwezig is.
Wat beweegt deze mensen om hier samen te komen? Ik zie dat er een sterke wens is zich te verenigen. Iedere persoon representeert een stam (althans een bevolkingsgroep) die op Sjælland en naaste omgeving woont. Ieder voor zich zijn deze stammen niet sterk genoeg om strijdgroepen van omringende stammen te weerstaan. Gezamenlijk zouden ze indringers goed aankunnen, maar hoe moeten ze zich verenigen om tot een hecht verband te komen?
Gezamenlijke bouw
Eerder al hadden priesters van andere hunebeden aangegeven dat het nodig was een gezamenlijke plek van kracht te creëren, een hunebed dus, dat gedragen werd door alle betrokken stammen. Dit hunebed moest zo groot en krachtig zijn dat alle stamleiders in gezamenlijkheid met de goden konden communiceren. Daarvan zouden dan instructies kunnen komen die voor alle stammen richtinggevend zouden zijn.
Met gezamenlijke inspanning van de hunebedbouwers en priesters van de verschillende stammen werd het Birkehøj hunebed gebouwd. Het heette toen ‘De ruimte van gezamenlijke kracht die door de goden geïnspireerd is’.
Ontvangst van de stamleiders
Ik krijg beelden tijdens de aura-reading dat het moment van de eerste gezamenlijke bijeenkomst is aangebroken. De stamleiders worden buiten het hunebed ontvangen door de priesters van dit hunebed. Om toegelaten te worden, moeten ze een ritueel proces door. Eerst moeten ze in het huis vlakbij het hunebed wachten en krijgen daar een apart kruidenmengsel te eten en wat drank om dat door te spoelen. Ze weten dat de kruiden zijn bedoeld om hen ontvankelijker te maken voor contact met de goden. De groep priesters van het hunebed die afkomstig is van verschillende stammen, heeft de bijeenkomst zorgvuldig voorbereid. Ze leiden die in gezamenlijkheid volgens de aanwijzingen die ze van hun goden gekregen hebben.
De eerste gelofte van gezamenlijkheid
De eerste stamleider wordt nu naar het hunebed geroepen. Wapens mag hij niet meenemen, want het gaat om vreedzaam overleg. Gebukt moet de eerste stamleider binnenkomen, maar al snel wordt hem door een priester de weg versperd: “Wat komt u doen stamleider, u weet dat in dit hunebed alleen in gezamenlijkheid besluiten worden genomen. U bent alleen, waar zijn de anderen? Bent u bereid in gezamenlijkheid te beslissen?”
De stamleider is een beetje geschrokken, maar ook geïrriteerd dat hij is tegengehouden. In zijn hoofd spelen geheime agenda’s en politieke spelletjes die hij wilde spelen om extra voordelen uit de samenwerking te krijgen. Hij realiseert zich nu met enige tegenzin dat hij tot een eerlijke deal zou moeten komen met de anderen, zonder teveel politieke spelletjes.
“Ik kom voor de gezamenlijke kracht van ons verbond” zegt hij nu, “en zal me daarnaar schikken.”
“Kom verder stamleider, de goden zullen uw wil tot gezamenlijkheid ondersteunen.”
De tweede gelofte van vreedzaamheid
In het halfduister van de toegangsweg schuifelt de stamleider gebukt verder. Maar opnieuw wordt hij tegengehouden. Nu bij een stenen drempel (figuur 9) in de gang.
Een priester voor hem richt het woord tot hem: “Wat is uw intentie stamleider? Wilt u door strijd en geweld uw gezamenlijk rijk uitbreiden of richt u zich op stabiliteit, bescherming en vrede? Wat is uw antwoord?” De stamleider voelt zich even wat bekeken. Blijkbaar hebben de goden door dat hij ideeën heeft om door middel van gezamenlijke strijd het grondgebied van het stammenverbond uit te breiden, zodat hun macht groter wordt. Hij realiseert zich nu ineens wat een ellende en haat dit bij de onderworpenen te weeg kan brengen. Haat die zich tegen hen kan keren als de tegenstanders zich aaneen sluiten. Misschien is het maar beter uit te gaan van de huidige stamgebieden, bedenkt hij en antwoordt: “Veiligheid is mijn intentie en welzijn, zodat onze gezamenlijke stammen in vrede kunnen leven en er geen onnodige strijd is.”
De priester: “U wordt verder toegelaten in dit hunebed, symbool van gezamenlijke kracht en vrede.”
De derde gelofte over bevorderen van bloedverwantschap
Opnieuw schuifelt de stamleider verder, dieper de hunebedgang in totdat hij opnieuw wordt tegengehouden door een priester: “Weet dat gezamenlijkheid van stammen betekent dat huwelijken van man en vrouw niet alleen binnen de stam gesloten zullen worden, maar ook tussen de leden van verschillende stammen. Als we niet één grote familie worden, verbonden door bloedbanden, is er gaan echte gezamenlijkheid, maar blijft de gescheidenheid. Stamleider ondersteunt u het aangaan van gezamenlijke huwelijken en dat ook uw dochters en zonen met de zonen en dochters van andere stammen kunnen huwen?”
“Het wordt echt menens!” schiet er door het hoofd van de stamleider heen. Als mijn kinderen trouwen met leden van de andere stammen, kan ik niet meer tegen die stammen gaan vechten. Nu zijn er af en toe huwelijken tussen leden van mijn stam met die van andere stammen en daar wordt soms gek tegen aan gekeken. Dat zal moeten veranderen en daar moet ik zelf ook aan meewerken, bedenkt hij.
“Priester,” zegt hij, “het is niet weinig wat u vraagt. Ik snap de wens van de goden, maar bij trouwen moeten de partners ook bij elkaar passen. Huwelijken tussen stammen zal ik niet opleggen, maar wel het goede voorbeeld geven als mijn kinderen of andere stamleden dat willen.”
“De goden willen niet dat dit soort huwelijken opgelegd worden, maar wel gestimuleerd. Ik hoor uw bereidheid daarvoor. U kunt verder naar de heilige plek van samenkomst.”
De vierde gelofte van gedeelde welvaart
De stamleider schuifelt na deze drie confrontaties verder de gang in. Het lijkt of de kruiden zijn geest gescherpt hebben, zodat hij beter weet wat de vragen van de priesters en zijn eigen woorden inhouden.
Opnieuw wordt hij bij een drempelsteen tegengehouden door een priester. “Wacht o stamleider. U nadert de heilige ruimte van samenkomst, maar bent u bereid uw have en goed in te zetten voor het gezamenlijke verbond? Rijkdom mag in een familie niet bij maar één persoon berusten, maar ook anderen moeten kunnen delen in welzijn. Bent u bereid tot eerlijke handel en overeenkomsten binnen uw verbond, zodat niet alleen uzelf maar ook anderen daar wel bij varen?” De stamleider vindt deze vraag heel vervelend, want juist door extra voordelen te bedingen bij transacties en zo nodig te dreigen, heeft hij zich een behoorlijke graad van welstand bezorgt. Anderen moeten daar soms meer aan bijdragen dan redelijk is, waardoor hun bestaan soms erg karig wordt. Hij herinnert zich nu gehoord te hebben dat er achter zijn rug over gepraat werd en hij weleens een ‘uitperser’ genoemd werd. Dat betekent, realiseert hij zich, dat als de nood aan de man komt, ze hem niet langer zullen steunen. Een beetje minder welstand is ook best mogelijk, bedenkt hij en bij eerlijke transacties zullen meer mensen in een redelijke welstand gaan leven. “Ik zal streven naar eerlijke transacties priester. Maar als er weinig te verdienen valt, zal de winst ook maar beperkt zijn.”
“Ga door stamleider als de intentie van eerlijke transacties het uitgangspunt is, zal het welzijn van de gezamenlijke stammen toenemen en dat is mede het doel ervan.”
De vijfde gelofte van het luisteren naar de goden
De stamleider vraagt zich af hoeveel confrontaties er nog zullen volgen. Dit uitgebreide ritueel heeft hij nog niet eerder meegemaakt. Wel voelt hij van binnen een soort opwinding over het gezamenlijke initiatief, dit zou wel eens een geheel nieuw tijdperk kunnen inluiden.
Maar toch, weer staat een priester voor hem. “O stamleider wacht, u bent genaderd tot dichtbij de heilige ruimte van het hunebed, symbool van de gezamenlijkheid van de stammen. Tot nu toe bent u geconfronteerd met de dingen van de mens, maar bent u ook bereid naar de goden te luisteren, bent u bereid zich te laten inspireren door de goden en hun wijsheid die die van mensen verre overtreft?”
“Daar heb je het al,” bedenkt de stamleider, “de priesters willen ook hun invloed doen gelden”. Maar hij realiseert zich dan dat keer op keer de priesters bij hun trance-zittingen in de hunebedden, met nieuwe en onverwachte oplossingen van problemen kwamen van de goden. Oplossingen die wel eens durf en extra inspanning vereisten, maar vaak goed uitpakten. En de hulp van de goden bij ziekten en andere belangrijke dingen was toch wel heel belangrijk. Hij antwoordt: “Wat de goden zeggen, o priester, is voor mij van groot belang, maar soms is het voor mij als mens moeilijk te onderscheiden wat goddelijke inspiratie is en wat menselijk wensdenken. Dat wat van de goden tot mij komt, o priester, zal ik wegen op waarde en relevantie, zodat ik alleen met die adviezen verder ga waar ik, eventueel na overleg, voldoende achter kan staan.”
“Stamleider,” antwoordt de priester, “uw antwoord bevredigt mij. Het goddelijke en het menselijke moeten met elkaar in balans zijn, anders kunnen misvattingen en onnodige teleurstelling het gevolg zijn. U wordt toegelaten tot de heilige ruimte.”
Toegang tot de heilige ruimte
De stamleider stapt de heilige ruimte (figuur 10) van het hunebed in, kan daar weer rechtop staan (figuur 11) en ziet de opperpriester van het hunebed voor zich staan.
“Welkom o leider van uw stam, de goden heten u welkom in deze geheiligde ruimte. Deze dag van samenkomst zal bepalend zijn voor de richting van ons gezamenlijk volk. Uw plaats is daar!” en wijst een plek verderop in de ruimte aan. Opnieuw krijgt de stamleider het gevoel dat ze met iets heel belangrijks bezig zijn. Een kanteling in de historie van de stammen die hier bijeenkomen. Het is een op weg gaan naar een nieuwe toekomst. Vol verwachting neemt hij zijn plaats in. Geleidelijk komen de andere stamleiders binnen en nemen de plaats in die ze krijgen toegewezen. Als iedereen binnen is, vormen ze een ovale kring in dit ruim bemeten hunebed.
“Ik vraag u allen uw plaats in te nemen en te gaan zitten” zegt de opperpriester, “wij zullen de goden vragen ons te helpen op onze weg van gezamenlijkheid. Veel zal er nog gedaan moeten worden en zonder de hulp van de goden zal dat niet goed voor elkaar komen. Ik vraag nu de priesters van dit hunebed, die in gezamenlijkheid van al onze stammen afkomstig zijn, hun plaats in te nemen”. Hij geeft een teken bij de gang van het hunebed en even later komen de priesters binnen. Ze gaan achter de stamleiders staan en zo ontstaat een tweede kring om de eerste heen. De opperpriester staat in het midden, waar kleden en huiden op de grond liggen. “Het is mij vergund in trance te gaan” vervolgt de opperpriester, “en de goden te raadplegen over het aangaan van ons verbond zodat dat met goddelijke zegen, wijsheid en aanwijzingen van start kan gaan.”
Voorbereiding van de trance-zitting
De opperpriester gaat in het midden op de kleden en huiden liggen. Twee priesters gaan aan beide kanten van hem zitten en één bij het hoofdeinde. De opperpriester neemt wat van een kruid in en drinkt wat water.
“Nog is het moment van contact met de goden niet aangebroken” zegt hij, “laten we de gezang van het contact met de goden aanheffen.”
Lied voor contact met de goden
Goden, goden laat me niet in de steek
We hebben jullie hulp nodig
Wij aardse mensen hebben maar een beperkt zicht
Schenk ons uw aandacht en uw wijsheid
De goddelijke wet zullen wij gehoorzamen
Hoe moeilijk dat soms ook is.
Het lied heeft een aantal coupletten, waarvan iedere regel krachtig door een priester wordt voorgezongen, waarna de priesters en de stamleiders volgen.
Er ontstaat een sfeer van gezamenlijkheid en afstemming op de goden. Energetisch begint zich een energieniveau te vormen die allen omvat. Iedereen lijkt doordrongen van het bijzondere van deze bijeenkomst waarbij een uniek verbond tot stand moet gaan komen.
Het lichtende rijk van de goden
Iedereen ziet nu dat de opperpriester in trance gaat. Er gaan schokken door zijn lichaam, dat daarna weer rustig wordt. De opperpriester treedt uit zijn lichaam, terwijl de priesters die hem helpen, een beschermende energetische sfeer om hem heen hebben gecreëerd. Dit zijn ervaren priesters die weten hoe een trance-zitting moet worden begeleid.
De opperpriester houdt zijn vraag voor de goden voortdurend in gedachten: “Wat moet de volgende stap worden in onze gezamenlijkheid van stammen? Goden vertel ons wat nodig is!” De opperpriester gaat met zijn energetisch lichaam door een waas heen die slaapverwekkend is, maar hij blijft bewust met zijn vraag voor de goden en gaat verder omhoog door de waas heen.
Dan begint het te schitteren voor zijn geestelijke ogen. Op zijn kruin voelt hij een prettig contact. Uit ervaring weet hij dat hij nu contact met de goden heeft gemaakt. Dan begint hij een prachtig, lichtend landschap te zien. Hij weet dat dit het lichtende rijk van de goden is en maar een enkeling is het vergund geweest daar een blik op te werpen. Hij gaat nog verder naar een hogere sfeer en hij ziet dat het landschap nog stralende wordt. Zo’n ervaring heeft hij nog niet eerder gehad en hij voelt hoe hij hierin op een onzichtbare manier naar toe geleid wordt.
Nu begint hij een lichtende figuur te ontwaren. Eerst bijna transparant, maar nu wordt het steeds duidelijker. Het is een god met een lang wit gewaad aan en zijn aanwezigheid geeft hem een heel, heel prettig gevoel. Van binnen hoort hij hem zeggen: “Groot is uw missie, opperpriester, om tot deze gezamenlijkheid van stammen te komen. En de goden zullen u en een ieder die hieraan bijdraagt ondersteunen. Maar veel moet nog gedaan worden.”
De boodschap van de lichtende figuur
De lichtende figuur gaat verder: “De stammen zullen met een gezamenlijke strijdmacht mogelijke indringers afschrikken. Met een verbonden strijdmacht zult u onoverwinnelijk zijn bij de bescherming van uw grondgebied. Niet bij de verovering van nieuw gebied, want dat zal vroeger of later op u terugslaan.
Maar de stammen hebben een gemeenschappelijke, geestelijke basis nodig. Dit hunebed met de gezamenlijke bijeenkomsten van de stamleiders vormt daarvan de kern. Wij zijn uw goden en dat geldt voor alle verenigde stammen van uw gebied. Onze aanwijzingen en adviezen gelden voor u allen. Als u zich met de priesters en stamleiders afstemt op alle hunebeden in uw gebied, één centrale hunebed per stam, dan zullen alle priesters deze eenheid en gezamenlijkheid ervaren. Ik noem u de volgende hunebeden.” Een serie namen volgt. Het zijn bekende namen voor deze opperpriester. Al deze hunebeden heeft hij ooit bezocht en daar vaak actief aan ceremonies deelgenomen.
De lichtende figuur vervolgt: “Als de priesters van al deze hunebedden de gezamenlijkheid ervaren en gewaarworden dat ze met dezelfde goden in contact staan, zal dat de eenheid verder versterken.
Er zal een alarmeringssysteem moeten komen, zodat bij indringers alle stammen snel gewaarschuwd worden en naar gelang de bedreiging, strijders naar het bedreigde gebied kunnen sturen. Oefening in gezamenlijk optreden is nodig om dit alarmeringssysteem goed te laten functioneren.
Stamleiders dienen met elkaar te overleggen over het bevorderen van plekken van samenkomst, markten waar stamleden elkaars producten kunnen zien, ruilen en kopen. Meer is mogelijk dan nu gebeurt en deze handel kan tot wederzijds voordeel strekken.
Verder zijn bijeenkomsten nodig waar leden van de verschillende stammen elkaar kunnen ontmoeten en het feest van het stammenverbond kunnen vieren. Een feest dat ook gezamenlijk moet worden georganiseerd, waarbij iedere keer twee stammen de gastheer zijn.
Voor dit keer is dit voldoende, maar als de maan twee keer vol is geweest, verwacht ik de stamleiders weer in dit hunebed voor het verder versterken van het stammenverbond. Ga nu en breng deze boodschap nauwgezet over.”
De opperpriester begint weer terug te zakken in de waas van het begin van zijn uittreding en gaat langzaam zijn lichaam weer in. Hij voelt hoe zijn begeleidende priesters hem helpen weer goed contact met zijn lichaam te maken.
De terugkeer
In het hunebed hebben ondertussen alle aanwezigen de opdracht gekregen om zich op de goden in te stellen. Dit heeft een bijzonder effect. Praktisch iedereen krijgt beelden of andere gewaarwordingen die samenhangen met de boodschap van de goden. De een ziet een gezamenlijk feest voor zijn geestesoog verschijnen en een ander het samengaan van strijdersgroepen van verschillende stammen. Vooral de priesters krijgen beelden van de universaliteit van de goden. Ze ervaren dat de goden er voor iedereen van de stam zijn en dat bij alle hunebedden een afstemming daarop mogelijk is.
Als de eerste tekenen komen dat de opperpriester terugkeert naar zijn lichaam, heffen de priesters een blij gezang aan.
Lied van de terugkeer
Welkom, welkom gezegende
Hij die terug is gekomen van de tocht
Naar de goden in hun lichtende rijk
Welkom, welkom gezegende,
Hij die de goddelijke zegen en
Wijsheid deelachtig is geworden
Welkom, welkom gezegende,
Kom terug in de schoot van moeder aarde
En deel ons uw wijsheid
Verkregen van de goden.
Dit is een lied van meerdere coupletten en herhalingen, waarbij iedereen meezingt, terwijl de opperpriester bijkomt. Hij krijgt te drinken en begint fluisterend aan zijn begeleiders zijn verhaal te doen zodat hij straks niets zal vergeten. Zijn begeleiders vragen door op essentiële punten, zodat niets van de boodschap van de goden verloren gaat. Uiteindelijk is de opperpriester voldoende bij bewustzijn gekomen en in zijn kracht om op te staan en het woord te nemen.
Hij spreekt in een bijna rituele taal over de eer om opgetrokken te worden in het lichtende rijk van de goden. In kleurrijke bewoordingen bespreekt hij de boodschap van de goden en de taken die er liggen voor de stamleiders en de priesters.
De geschenken van de geloften
Daarna verlaten de priesters het vertrek (figuur 16) en volgen één voor één op aanwijzing van de opperpriester, de stamleiders. Maar ook nu gaat dat niet zonder een speciaal ritueel.
Bij het eerste energiepunt waar ze langs komen, zit een priester gebukt die zegt: “O stamleider, herinner uw gelofte van afstemming op spirituele wijsheid van de goden. Hier is uw hulp daarbij.” Hij geeft de stamleider een klein van leer gevlochten koord. “Dit symboliseert de verwevenheid van de mens met de goden. Gedenk dat ten alle tijden.”
De stamleider loopt verrast en vereerd verder. Bij het volgende energiepunt is er opnieuw een priester: “Herinner uw gelofte van eerlijke transacties. Om u daarbij te helpen geven we dit stokje met aan beide kanten een steen ingeklemd. Het is een balans en symboliseert het goede evenwicht wat bij een eerlijke transactie bereikt wordt.”
De stamleider bedankt voor het kleine geschenk met een grote betekenis en loopt vol verwachting verder naar de derde priester die hem opwacht: “Uw gelofte van het aangaan van relaties tussen leden van verschillende stammen te bevorderen is heel belangrijk om één grote familie te worden. Deze cirkel van gevlochten takjes met daarin vele verschillende kleuren symboliseert dat. Neem dit ook mee in gedachten als u terug bent bij uw stam.”
De stamleider heeft nu drie geschenken in zijn hand. Simpele geschenken met een grote betekenis. Een vierde priester wacht hem op: “Uw gelofte van streven naar veiligheid en welzijn van de gezamenlijke stammen is essentieel voor het welslagen van het verbond. Dit geschenk helpt u hieraan te herinneren, ook in tijden van nood.” Hij geeft de stamleider een klein schild waar aan de zijkanten korenhalmen hangen, symbool van respectievelijk veiligheid en welzijn.
De stamleider neemt opnieuw blij verrast het geschenk aan en loopt door naar de priester bij het vijfde energiepunt: “O stamleider, herinnert u zich nog uw eerste gelofte van de wil tot gezamenlijkheid voor alle stammen. Geen stam die evenredig benadeeld of bevoordeeld gaat worden. Het gezamenlijk welzijn staat centraal. U krijgt deze gevlochten cirkel van net zoveel stukjes vlechtwerk als er stammen zijn. Hoe er ook aan deze kring getrokken of geduwd wordt, uiteindelijk moet het weer een kring worden waarin iedereen zijn gelijkwaardige plaats heeft.”
Dit geschenk en ook de andere geschenken spreken een duidelijke taal voor de stamleider. Ook de andere stamleiders krijgen deze geschenken om hun geloften in herinnering te houden.
Ze zijn nog onder de indruk van de ceremonie en de boodschap die ze gekregen hebben. In de dagen erna wordt er beraadslaagd tussen de stamleiders over de aanwijzingen van de goden en de eerste afspraken worden gemaakt. Nu is het de taak om de boodschap van de goden en de gemaakte afspraken goed over te brengen aan andere stamleden zodat iedereen doordrongen wordt van de noodzaak hiervan.
Later
Veel overleg en bijeenkomsten volgen nog in het Birkehøj hunebed. Speciale trance-zittingen worden georganiseerd voor klemmende problemen en conflicten. Als bij een bedreiging door externe indringers het verbond zijn kracht bewezen heeft, komt er nog meer bereidheid om tot gezamenlijkheid over te gaan. Enkele andere stammen van het huidige Deense grondgebied sluiten zich zelfs later bij hen aan. Langzamerhand, na vele jaren, ontstaat een overkoepelende organisatie en het begin van een staat is geboren!
Terugblik
Nog ben ik verbaasd als ik later het verslag van deze aura-reading uittyp. Af en toe flitsen herinneringen aan de vorming van de EU door mijn hoofd. Ook daar zijn onderlinge handel en bepaalde grondrechten voor iedereen heel belangrijk. Het valt me bij het lezen van het informatiebord van het hunebed (figuur 18) op dat dit een prehistorische kathedraal (Oldtidsdomkirke in het Deens) wordt genoemd: dichterlijke vrijheid of een gevoel voor de bijzondere functie die dit hunebed ooit vervuld heeft?
In het hunebed zijn op enkele stenen ook nog enkele eigentijdse boodschappen te vinden (figuur 19) over liefde tussen twee mensen.
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is.
