Home Hunebedden Hunebed D18 Rolde

Hunebed D18 Rolde

Geplaatst door

3445

D18 ziet er netjes en compleet uit. Om dat te bereiken moest er echter nogal wat aan worden gesleuteld. Stalen pennen houden twee van de zeven dekstenen op hun plaats. De 14 zij- en 2 sluitstenen zijn voltallig en ook zijn er nog 2 poortzijstenen die echter niet direct opvallen omdat ze bijna helemaal onder het zand zitten.

Dit monument is ongetwijfeld, zowel in foto als in schilderij, het meest vereeuwigde hunebed ooit. De schilderachtige en karakteristieke eik die D18 tot 1984 sierde had daar zeker mee te maken. Deze was echter zo met het monument vergroeid dat hij de samenhang met het graf bedreigde en daarom helaas moest worden verwijderd. Sindsdien ligt dit hunebed er wat kaaltjes bij.

Locatie

Hunebed D17 en D18 liggen pal achter de grote kerk in het centrum van Rolde.

D17 en D18 zijn uitvoerig beschreven door provinciaal archeoloog Wijnand van der Sanden in zijn in april 2007 verschenen boek “Reuzenstenen op de Es”

Reuzenstenen op de es – de hunebedden van Rolde is eind april 2007 verschenen en gaat over de beide hunebedden die achter de Jacobuskerk in Rolde liggen. De grafmonumenten zijn tussen 3400 en 3200 v. Chr. opgericht door boeren van de Trechterbekercultuur. Het boek gaat uitvoerig in op de geschiedenis van de beide monumenten nadat hun rol als graf is uitgespeeld. Hoe hebben de talloze generaties sindsdien tegen deze monumentale bouwsels aangekeken en hoe zijn zij er mee omgegaan? Zijn het in de 17de eeuw nog door wrede, mensenetende reuzen gebouwde graven, in de loop van de 19de eeuw gaan provincie en Rijk zich actief met de zorg voor deze voorouderlijke monumenten bezighouden. Het boek volgt de verschuiving in betekenisgeving op de voet. De hunebedden van Rolde zijn bezocht door schilders, tekenaars, fotografen, schrijvers, geleerden, bestuurders en zelfs leden van het koningshuis. Ze waren onder de indruk van wat ze zagen en legden hun gevoelens vast in woord en beeld. Al deze en andere uitingen komen aan bod.

Bezoek Professor van Giffen aan D18 in 1918

Van Giffen vermeldt restauraties van voor zijn tijd, o.a. door Gregory, en treft dit hunebed daardoor “in goeden staat” aan. En dat is te zien op de foto. Hij betreurt het egaliseren van het terrein er om heen waardoor eventuele restanten van een dekheuvel en kransstenen zijn gewist. Hij roemt de fraaie eiken en meldt dat de rechtse in 1922 is omgewaaid. De andere legde in 1984 tot verdriet van velen het loodje.

(Bron: Atlas bij “De Hunebedden in Nederland”, dr.A.E.van Giffen, 1925)