In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Net na mijn bezoek in Duitsland aan de onbegrijpelijk lange hunebeden van de Oldendorfer Totenstadt, kreeg ik een e-mail van iemand uit Drenthe die me vroeg of ik het langgraf bij Emmen al eens bekeken had. Ze schreef:
“Sinds een paar jaar is mijn belangstelling voor hunebedden groot geworden en met name het Langgraf op de Emmer es intrigeert me. Ik zou heel graag willen weten of u het al eens bezocht heeft en wat uw ervaring daar was. Of dat u misschien een Langgraf elders heeft bezocht… er schijnen in Duitsland ook enkele te zijn.
Er gaan verschillende verhalen over de Schimmeres, misschien dat u me daar meer helderheid over de energie daar kunt geven. Ik heb daar zelf afgelopen winter een bijzondere foto gemaakt (figuur 1), een ervaring die me gegrepen heeft en die me sindsdien het gevoel geeft dat ik meer moet doen met deze plek, ik voel me ‘geroepen’ …(meeste mensen verklaren me een beetje voor gek, ze snappen het niet helemaal), maar zo voelt het… Ik hoop dat u me hiermee kunt helpen. Warme groet, Silvia”
Bij deze foto op Facebook stond nog dat ze deze prachtige kleuren pas achteraf op de foto zag! Ze schijft daar: “Hoe vaak je er ook naar kijkt het blijft prachtig en mystiek.”
Ik heb teruggemaild dat ik bezig was met het uitwerken van aura-readingen van enkele Duitse en Deense hunebedden die ik net bezocht had. Zo gauw als ik in de gelegenheid was, zou ik proberen bij het langgraf in Emmen langs te gaan.
Eigenlijk vond ik het wel frappant dat ik, net terug uit Duitsland waar ik het probleem van de onverklaarbaar lange hunebedden van wel 80 meter lang was tegengekomen, dit mailtje kreeg over een lang Nederlands hunebed! Een aantal maanden later toen ik naar Drenthe ging voor het bijwonen van een lezing in het Hunebedcentrum van Borger, ben ik tegelijk langs gegaan bij het langgraf D43 bij Emmen. Hieronder een verslag daarvan.
Hunebed met heel veel kransstenen
Hunebed D43 (figuur 2) bij Emmen wordt een langgraf genoemd. Het bestaat eigenlijk uit twee hunebedden met een enorme langwerpige omlijsting van kransstenen. De heuvel met daarin de twee hunebedden is 40 meter lang en 7 meter breed. Vandaar de naam langgraf.
In Duitsland in de ‘Oldendorfer Totenstatt’ (zie eerdere verslagen hiervan) liggen een drietal van deze langgraven waarvan de langste 80 meter(!) lang is. Ook daar zijn grote kransstenen aanwezig. Toen ik die hunebedden bezocht, vroeg ik me af waarom de hunebedbouwers zo’n langgerekte omlijsting van kransstenen hebben gebouwd. Bovenop de kransstenenheuvel waren ook nog energiepunten te voelen. In groepjes van drie lagen ze over de middellijn van de hele heuvel.
Energiepunten
Bij hunebed D43 waren ook energiepunten te voelen. In het lange achterste gedeelte van de heuvel een rij van negen punten. In het hunebed dat min of meer in het midden lag, vijf punten. Dan weer vijf energiepunten tot het eerste hunebed. Daar lagen weer drie punten in. Praktisch alle kransstenen voelden energetisch en waren dus waarschijnlijk nog origineel of lagen op een originele plaats. Een opvallend lange kranssteen (figuur 3) voelde niet energetisch.
Mogelijk dat die er later bij een restauratie in geplaatst is. Ook een losse steen (figuur 4) die uit het achterste deel van de heuvel steekt, voelde niet energetisch.
Misschien is die steen ooit verplaatst en daar blijven liggen. De poortstenen (figuur 5) van beide hunebedden voelden wel energetisch, dus waren waarschijnlijk ook nog origineel.
Eerst werd één hunebed gebouwd
Ik zag dat het energiewerk bij de hunebedbouwers nauw luisterde. Alles moest zo geïnstalleerd worden dat de energie in het hunebed optimaal was. Dat wil zeggen dat de priesters toentertijd bij hun trance-sessies voldoende energetische bekrachtiging kregen om hun bewuste uittredingen succesvol te maken. De lengte van de heuvel met de omlijsting van kransstenen deed er toe. Hoe langer de heuvel hoe meer energetische bekrachtiging. Het zag er trouwens naar uit dat bij de bouw van deze eerste hunebed (figuur 6) de kranssteenomlijsting minder ver liep, pas bij het bouwen van de tweede hunebed werd deze verlengd.
Het hunebed zag er toen ook anders uit. Behalve dat de ontbrekende dragende stenen en dekstenen er nog waren, zat het hunebed onder een grote dekheuvel. (Zie eerdere verslagen van Deens hunebed)
Hunebed als energiecocon
Bij de ingebruikname door de priesters werd de energie nog eens gecontroleerd en werd de stand van een paar dragende stenen iets aangepast. Dat gebeurde zodanig dat de hele constructie een soort energiecocon van gelijkmatig verdeelde energie vormde. Waarschijnlijk werd het binnenste van het hunebed ook voorzien van versieringen met een spirituele betekenis en vetpotten met lonten werden er voor de verlichting neergezet. Ook werden voor de trance-sessies kleden op de vloer gelegd op de plek waar een priester of priesteres in trance zou gaan.
Keuze van de zwerfstenen
Alle grote zwerfkeien die voor het hunebed gebruikt werden, werden door de bouwers van te voren gekeurd, voordat ze naar de bouwplaats gebracht werden. De stenen moest passen bij het hunebed en de afmetingen moesten geschikt zijn voor plaatsing in het bouwwerk. De zware stenen werden met behulp van de hoog ontwikkelde innerlijke krachten van de meesterbouwers verplaatst. Kleinere stenen werden waarschijnlijk op sleeën aangevoerd naar de bouwplaats. Daar werden ze naar het hunebed gedragen en handmatig ingevoegd tussen de dragende stenen en de dekstenen. We noemen ze tegenwoordig ‘stopstenen’. De huidige stenen die tussen de kransstenen zijn bij een restauratie in 1925 hier ingemetseld om de aardeheuvel te stabiliseren. Daardoor is het langwerpige hunebed waarschijnlijk goed in stand gebleven.
De man waarvoor iedereen wegloopt
Maar hoe zit het met de functie van dit hunebed? Ik stel me met behulp van aurareading in op een belangrijke en interessante gebeurtenis die de functie illustreert. Ik zie een man, Wasjoer wat de ‘aarzelende’ betekent, bij dit hunebed komen met in zijn handen een offer voor de goden. Het is zijn mooiste trechterbeker gevuld met hele lekkere bonen, een delicatesse. Hij komt niet voor niets, want hij voelt zich miserabel. Niemand wil eigenlijk met hem omgaan. Als hij andere mensen tegenkomt groeten ze hem nog net en maken dat ze snel wegkomen. Hij voelt zich alleen en eenzaam. Hij mist het contact met anderen, heel erg zelfs. “Misschien” bedenkt hij, “kunnen de priesters met hun toverkracht, het probleem oplossen zodat iedereen weer graag met me contact heeft.” De priester die hem ontvangt, hoort zijn verhaal aan en doet zijn best om zijn afkeer te verbergen. Ook hij voelt onwillekeurig een neiging zich van Wasjoer af te keren, maar hij realiseert zich daardoor ook dat Wasjoer echt een heel vervelend probleem heeft.
“Ik zal de goden vragen om advies” zegt de priester, “dit is een mooi offer, maar het is aan de goden of ze hier wel of niet iets aan kunnen doen. Je kunt daar wachten en wijst naar een huis verderop, en je zult geroepen worden als we meer weten.” Wasjoer is opgelucht: “Eindelijk wordt er wat aan mijn probleem gedaan. En als de goden meehelpen, moet er vast iets aan kunnen gebeuren!” Hij loopt naar het gastenhuisje om daar te wachten.
De trance-sessie
De priester roept enkele collega’s bijen om hem te helpen bij de trance-sessie. De priester neemt wat speciale trance-kruiden in en gaat zich met zijn helpers instellen op de trance-sessie. Als hij voelt dat de kruiden beginnen te werken doordat hij begint weg te zweven van de wereld om hem heen, gaat hij in het hunebed liggen. De helpers zitten links en rechts van hem. Ze creëren met hun aandacht en concentratie een beschermende energiesfeer rondom de priester, zodat storende entiteiten geen kans krijgen om te storen. De priester ligt zodanig op middelste energiepunten in het hunebed, dat hij een sterke bekrachtiging ervaart om uit te treden. Geoefend als hij is, lukt hem dat snel en hij voelt zich even later, als in een droomtoestand, omhoog zweven. De gedachte aan de hulp voor de man buiten met zijn eenzaamheidsprobleem houdt hij in gedachten. Dan voelt hij hoe hij niet langer zweeft in een vage sfeer, maar ineens via zijn kruin een stroom van energie voelt die hem steviger maakt. Hij kan nu in een lichtend landschap kijken. “Het voorland van het rijk van de goden” gaat er door hem heen. Hier worden de priesters ontvangen die de goden om raad komen vragen.
De oorzaak van de problemen
Hij krijgt nu beelden te zien uit het leven van Wasjoer. Hij ziet hoe hij ruzie heeft met iemand waarvan hij vindt dat die hem oneerlijk behandeld heeft. Hij voelt zich opgelicht. Even later ziet hij hem mopperen bij een paar buren. Die kunnen zich daar wel wat bij voorstellen, zij vertrouwen de persoon waarmee hun buurman ruzie heeft, ook niet. Dan krijgt de priester andere beelden te zien: hoe storende energieën bij de man zijn. Storende energieën die door toedoen van de oneerlijke man teweeg zijn gebracht. Hij is woedend op Wasjoer want hij heeft zijn zin niet gekregen en is bang dat Wasjoer dat gaat rondvertellen. Hij heeft een ‘donkere magiër’ ingehuurd die de man belaagt. Die treedt uit en als Wasjoer slaapt, brengt de magiër viesgroene energiekoorden in bij de man. Ze kleven aan zijn aura en dringen daar ook wat in door. De dagen erna voelt Wasjoer zich op een vreemde manier raar. Hij heeft vreemde dromen en voelt zich af en toe misselijk. Hij merkt dat de mensen die hij ontmoet iets schichtigs in hun ogen krijgen en snel van hem weg lopen.
Nog meer beelden krijgt de priester en ziet dat de magiër Wasjoer nog een paar keer in zijn slaap aanvalt, de energiekoorden versterkt en nieuwe koorden laat doordringen in de aura van de man. Die voelt zich gaandeweg vreemder, beroerder en meer alleen. Zijn vrienden voelen onwillekeurig de nare energieën die de magiër bij Wasjoer heeft aangebracht en gaan hem ontwijken.
De genezingsopdracht
Nu krijgt de priester nieuwe beelden te zien. Hij ziet hoe er met een kring van priesters met in het midden Wasjoer, zijn aura gezuiverd wordt. Energiekoorden worden losgemaakt en de aura wordt weer heel gemaakt op de plekken die de magiër beschadigd heeft. De aura van Wasjoer wordt daarna weer opgevuld met sprankelende energie.
De beelden die de priester krijgt veranderen weer. De kring van priesters richt zich nu op de magiër. Ze vormen met hun gezamenlijke concentratie een krachtige en brede energiering om de aura van de magiër. Ook boven en onder de magiër wordt een energieschild geprojecteerd. De magiër wordt daarmee ingesloten en kan nu niet meer uittreden en een ander energetisch bestoken. Vervolgens ziet hij hoe de priesters de energiering rondom de magiër insnoeren zodat de magiër steeds meer in zijn eigen aura wordt geperst. Ook de beschermingsschilden onder en boven zijn aura worden wat ingedrukt. Hij ziet dat de magiër het steeds benauwder krijgt bij het insnoeren. Hij voelt zich ingesloten en kan niet meer uittreden. De kring van priesters maakt een energetische cocon rondom de magiër. Hij is nu definitief in zijn macht beknot. De priesters houden een energielijn in stand met de cocon zodat de magiër in de gaten kan worden gehouden.
Plan voor herstel van contacten
De beelden veranderen opnieuw en zichtbaar is hoe één van de priesters met Wasjoer op pad gaat en in zijn huis zijn sociale contacten bespreekt. Met wie zou het beste begonnen kunnen worden om het sociale contact te herstellen?
Eerst met de ouders, broers en zusters, denkt Wasjoer. Dan met een vriendin met wie hij in het verleden een goed contact had en enkele vrienden. Nog enkele aanwijzingen volgen voor het werkleven van de man.
De beelden vervagen en de priester voelt zich weer terugzakken uit het lichtende voorland naar een wazig aandoende sfeer. Hij voelt hoe de slaap hem dreigt te overmannen, maar hij strijdt daartegen, want dat zou betekenen dat hij veel van de kostbare informatie van de goden zal vergeten.
Boodschap van de priester aan Wasjoer
Even later voelt hij hoe hij in zijn fysieke lichaam terugkeert. Zij helpers energetiseren zijn lichaam masseren zijn armen en voorhoofd en langzaam komt de priester weer in zijn dagbewustzijn. De helpers gaan hem nu uitvragen over wat de goden precies gezegd hebben. Ze gaan net zo lang door totdat het hele verhaal in al zijn details verteld is, zodat de priester dat weer goed in zijn hoofd heeft nu hij in zijn gewone bewustzijn is. Als de priester weer helemaal bijgekomen is , komt hij naar buiten en laat Wasjoer roepen. Hij vertelt hem dat de goden zijn vraag beantwoord hebben. En vertelt van het beeld van de ruzie. Wasjoer herinnert zich dat verbaasd: “Wat heeft dat ermee te maken?” vraagt hij aan de priester. Hij hoort dat duistere krachten zijn opgewekt en dat de kring van priesters een genezing zal gaan geven. Opluchting, blijheid en ongeloof strijden in Wasjoer om naar voren te komen: “de priesters gaan en wonder doen! Hoe is het mogelijk? Eindelijk! Zou dit echt zijn problemen oplossen?”
De genezing
Een afspraak wordt gemaakt voor de genezingsbijeenkomst en ook wat Wasjoer als bijdrage moet meenemen voor de priesters. De genezingssessie loopt ongeveer zoals de priester in zijn beelden gezien heeft. Priesters worden bijeengebracht die ervaring hebben met dit soort lastige genezingen. De sessie brengt werkelijk verlichting, hoewel de man nog weken nodig heeft om bij te komen. Een priester helpt hem om stapje voor stapje zijn sociale netwerk weer op te bouwen. De man is dankbaar en heel opgelucht dat zijn vrienden en buren weer aardig voor hem zijn en hem groeten en een praatje met hem maken. Ook wordt het contact met de leuke vriendin weer opgepakt en wie weet wat daaruit nog uit voort kan komen?
Hoe het afliep met de magiër en de ruziezoeker
De magiër wordt uitgeschakeld en vertrekt naar een andere streek om daar te proberen zijn praktijk weer op te pakken. Maar de priesters houden hem energetisch in de gaten.
En de ruziezoeker? Die merkt dat zijn contacten met de magiër bekend zijn geworden. Mensen gaan hem mijden, praten achter zijn rug over wat hij gedaan heeft. Hij voelt zich bedreigd, want als de volkswoede tegen zwarte magie loskomt, kan hem dat zijn leven kosten. Hij vertrekt naar een ander gebied, maar moet op zijn hoede blijven. Ook daar zijn mensen die iets kunnen horen van het verhaal van de zwarte magie.
Dankbaarheid van de priester
De priester van het hunebed die de man ontvangen heeft toen die met zijn trechterbeker (op figuur 7 afgebeeld) kwam, is ook nog steeds onder de indruk van de beelden die hij mocht ontvangen en de ommekeer die hij in het leven van de man mocht bewerkstelligen. In gedachte bedankt hij de goden. Dit was het meest bijzondere wat hij tot nu toe in zijn leven had meegemaakt!
Terugblik
Opvallend is de functie van de kransstenen bij de bouw van deze hunebed. Die werden bewust ingezet om de aarde-energie van het hunebed te versterken. De aanpak van het probleem van de man was voor mij indrukwekkend. Als slachtoffer van magische praktijken was zijn leven behoorlijk verpest. Blijkbaar was een gezamenlijke inspanning van een groep ervaren priesters nodig om de man van deze invloeden te bevrijden en de krachten van de magiër in te tomen. De priesters maakten het hem onmogelijk om uit te treden en mensen elders te beïnvloeden. Dit is trouwens niet alleen een werkwijze uit de steentijd. Het lijkt eerder of dit een praktijk is door de eeuwen heen bij veel verschillende volkeren. In mijn praktijk als aura-reader heb ik daar veel voorbeelden zien langskomen. Zelfs heden ten dage gebeurt dat nog bij sommige volkeren en het is lastig om als aura-healer dergelijke storingen op te lossen. De laatste foto (figuur 8) die we genomen hebben vertoonde ook wonderlijke lichteffecten net als figuur 1 maar wel minder indrukwekkend. Mogelijk was dit bij figuur 8 door het licht van de ondergaande zon die op de cameralens kwam en een brekingseffect gaf.
Met dank aan Silvia Glaasker voor toestemming van gebruik van de foto van figuur 1.
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is.
