In Nederland zien we hunebedden als prachtige graven van zwerfstenen, maar in de prehistorie waren de stenen voor het grootste deel bedekt met een dekheuvel. Hieronder zie je een voorbeeld uit het buitenland wat een goed beeld geeft hoe de hunebedden er oorspronkelijk uitzagen. Tussen de hunebedstenen zaten zogenaamde stopstenen als een soort metselwerk tussen de grote zwerfstenen. Over deze stenen constructie werden meerdere lagen aangebracht die het hunebed waterdicht en winddicht maakte. In het buitenland zijn sporen gevonden van berkenbast waarmee het hunebed waterdicht kon worden gemaakt.
De stenen als grondstof
In Nederland zijn geen bergen en de hunebedden zijn een belangrijke bron van stenen. Stenen van hunebedden zijn gebruikt voor het maken van wegen en dijken en als fundering van gebouwen.
Het is bijzonder jammer dat het beeld van de zwerfsteendijk bij Schellinkhout niet langer bestaat. Men heeft het dijklichaam onlangs versterkt en de dijkhellingen van nieuw en ander steenmateriaal voorzien. De historische zwerfsteenbekleding is voor het dijklichaam in het IJsselmeer gestort en bedekt met ander materiaal. Dat men het achterliggende land tegen overstromingen wil beschermen, is te begrijpen, maar dat men zo onnadenkend met historisch erfgoed om gaat, is niet alleen onbegrijpelijk, het grenst aan barbarisme. Dit was archeologisch erfgoed, waar men op zijn minst over had moeten nadenken.
Leuke site, erg informatief!