Tholos 9 (figuur 1) is een tweede gerestaureerd prehistorisch monument bij Alcalar dat vlak naast Tholos 7 ligt waarvan de priesteres-inwijding beschreven is, maar het is iets kleiner en niet toegankelijk. De ingang is namelijk dichtgemetseld en er is geen open bovenkant zoals bij Tholos 7. Het is wel prachtig gerestaureerd. Foto’s van de restauratie van dit monument van Henk Boezen staan elders op deze website. Foto’s van Tholos 7 en 9 van Nadine Lemmers staan eveneens op deze website.
Op een plattegrond die bij dit monument staat is te zien hoe de tholos van binnen is opgebouwd (zie figuur 2)
Toelichting:
1: Muur van kalkstenen blokken; 2: Vulling met stukken kalksteen; 3: Ingang; 4: Gesegmenteerde gang; 5: Gewelfde centrale kamer met leistenen muren en twee zij-nissen
De ingang naar de binnenste ronde kamer zag er voor de restauratie nog wel wat anders uit, meer een ruïne dan een monument. Bijgaande foto (figuur 3) geeft daar een beeld van.
Op het informatiebord wordt vermeld dat het monument uit het derde millennium voor Christus komt. Hierna volgt het verslag van een aura-reading van een belangrijke gebeurtenis bij deze tholos toen deze nog functioneerde zoals bedoeld was. In figuur 4 een foto waarbij ik bezig ben de resultaten van deze aura-reading van Tholos 9 op te schrijven. In figuur 11 staan de peulen van deze boom afgebeeld.
Rouwstoet bij Tholos 9
Bij het begin van de aura-reading van een belangrijke gebeurtenis bij Tholos 9 komen hele andere beelden naar voren dan bij Tholos 9, droevige beelden. Een dode wordt op een baar naar Tholos 9 gebracht, waar priesters de stoet van rouwenden met het lichaam van de overledene opwachten. Eén van de rouwenden, de zoon van de overledene, richt zich tot de priesters: “O priester. Diep zijn wij bedroefd, mijn vader, mijn geliefde vader is overleden. Zijn lichaam is hier en brengen wij de laatste eer, maar is zijn geest aangekomen in de wereld na de onze waar de goden regeren? Priester sta ons bij en wilt u de goden verzoeken zijn geest toegang te geven tot de wereld na de onze?”
Priester: “We delen, geachte zoon, uw droefenis over het overlijden van uw vader. Hij was een groot man, zorgzaam voor zijn familie en één van de dragende krachten van onze gemeenschap. Wij weten niet of de geest van uw vader is aangekomen in de andere wereld. Slechts de goden kunnen ons dat laten zien. Breng de baar naar de ingang, zodat we die door de gang naar het hart van de tempel kunnen brengen. Voorzichtigheid is daarbij geboden want de gang is smal en de baar kan gemakkelijk blijven steken. De priester gaat door de ingang (zie figuur 5 en 6) naar binnen. Na hem volgen nog twee priesters en gezamenlijk brengen ze de baar naar binnen. Die wordt middenin de ronde kamer van de tholos neergezet.
Start van de ceremonie
De leidende priester van de ceremonie begint een gezang, waarin de goden gevraagd wordt deze man op te nemen in de andere wereld. Zijn goede daden worden bezongen en zijn krachtige , warme persoonlijkheid. Dan neemt de leidende priester opnieuw het woord. “Laten we ons instellen op de wereld na de onze en moge de goden ons helpen en onze innerlijke blik verruimen.” De priesters houden, gezeten rondom de baar, elkaars hand vast. Er ontstaat een bijzondere sfeer, een gemeenschappelijk energieveld, daarbij geholpen door de ‘goden’.
Contact met de geest van de overledene
“Ik zie Maansjoe”, zegt een van de priesters. Maansjoe is de naam van de overledene en betekent ‘krachtig mens’. “Hij groet ons en zegt dat alles goed is met hem.”
“Ik zie hem ook”, zegt één van de andere priesters. “Hij zegt dat het afscheid nemen van zijn vrouw en dochters hem veel moeite kost. Hij had graag langer bij hen willen blijven, maar de goden stonden klaar om hem te ontvangen, het was zijn tijd.” Hij vraagt zijn vrouw en dochters te zeggen hoeveel hij van hen houdt en dat zijn liefde bij hen is, al is hij in de andere wereld bij de goden. Daar moet hij zijn weg vervolgen. Zijn vrouw en dochters hoeven niet te treuren. Daar waar hij is, is het goed, licht en vol geluk.” Deze priester voelt ook aan dat de tijd waarin ze met Maansjoe contact mogen hebben, bijna om is. De derde priester begint nu te spreken. “Hij laat zeggen dat zijn zoon zijn werk mag voortzetten. De ruzie die ze gehad hebben, betreurt hij en, beseft hij nu, was niet nodig. Het was vooral een misverstand van beide kanten. Hij vraagt of we zijn zoon de zegen van zijn vader willen doorgeven en hem de kracht toewensen zorg te dragen voor de familie en bij te dragen aan de werken van de gemeenschap.” Met een flard van sterrengeflonker verdwijnt Maansjoe uit beeld.
Er is nog een afsluitende ceremonie van de priesters, waarin Maansjoe rust, liefde en licht gewenst wordt voor zijn leven in de andere wereld. Zijn lichaam, die de drager was van zijn ziel en geest, moet nu in overeenstemming met de riten van de stam behandeld worden. De priesters gaan de tholos weer uit, waarbij ze de baar weer naar buiten brengen.
Boodschap voor de familie
De familie staat betraand, maar ook vol verwachting klaar om de boodschap van de priesters te horen. In mooie bewoordingen vertelt de leidende priester de boodschap van Maansjoe. Vooral het bericht dat hij vol liefde is voor zijn vrouw en dochters en moeilijk afscheid van ze kan nemen, roept veel tranen op, maar geeft ook warmte. De boodschap voor zijn zoon geeft deze een groot gevoel van opluchting. Al jaren was er een conflict tussen hen wat nooit goed was uitgepraat. Hij voelde zich miskend in zijn goede bedoelingen, hoewel hij wist ook fouten te hebben gemaakt en onnodig ruzie te hebben veroorzaakt. Eindelijk kan hij dit achter zich laten.
Ze danken de priesters voor de boodschappen die ze van hun man en vader hebben doorgekregen. Ze voelen zich niet alleen verdrietig, maar ook een beetje blij en opgelucht dat hij goed is aangekomen in de andere wereld.
Samenkomst ten afscheid
Met de baar met de overledene en de priesters gaat het gezelschap weer weg. Ze zingen een droevig klinkend lied over afscheid van de overledene en hoe ze hem zullen missen. Een eind verderop is een graf gedolven, waarin het lichaam van Maansjoe begraven wordt. Terug bij hun huis in het dorp waar ze wonen, is er een samenkomst met familie en bekenden. Een samenkomst die gaandeweg gezelliger wordt nu oude vrienden elkaar weer spreken en familieleden elkaar kunnen bijpraten.
Terugblik en nader onderzoek
Bij het begin van de beelden was ik verrast toen ik merkte dat een dode op een baar naar deze tholos werd gedragen. Het zou de eerste keer zijn dat ik zou zien, dat een tholos of hunebed als een grafkamer zou worden gebruikt. Gaande weg zag ik dat het ging om een heel bijzondere begrafenis ceremonie, op een manier die we niet meer kennen in onze huidige cultuur. Als ik me daarop instel, zie ik dat hier vaker begrafenisceremonieën werden uitgevoerd. De energie en de sfeer bij deze tholos is duidelijk anders dan bij Tholos 7, waar de energie lichter was.
Bij nader onderzoek van de metafysische energie voelde ik bovenop Tholos 9 (zie figuur 7) het energiepunt van het midden van de ronde kamer, maar ook links en rechts voelde ik een energiepunt (zie figuur 8).
Die twee punten links en rechts (in figuur 8 de rugzak en de folder) komen waarschijnlijk overeen met de plaats van de zij-nissen in deze tholos. Zo te zien dragen ze bij aan de metafysische energie die voor de priesters belangrijk was bij hun werk.
Verschillen en overeenkomsten van tholos en hunebed
Ik zie verder dat de brede, stevige constructie rondom de stenen ronde kamer in het midden de metafysische energie in dat centrum concentreert. De hunebedden in Drenthe hebben een wezenlijk andere constructie met grote staande stenen en soms indrukwekkend grote dekstenen. De priesters gingen daar liggend in trance. Het principe van de trance-zitting was echter identiek .Ook hier werden in trance ‘goden’ geraadpleegd voor belangrijke vragen van de stam of individuele stamleden. In beide gevallen werden de stenen zo gegroepeerd dat een geconcentreerde metafysische energie ontstond in het hunebed of de tholos. In beide gevallen werd de metafysische energie bewust versterkt en gericht door plaatsing van stenen onder en boven de grond. In al deze gevallen moesten de priesters en bouwers van megalithische monumenten een grote en praktische kennis hebben van het werken met metafysische energie, iets wat waarschijnlijk ver voor de opbloei van de Westerse cultuur verloren is gegaan. Wel heb ik Frankrijk en Zwitserland gezien dat bij een aantal oude kerken, het altaar gebouwd was op een metafysisch energiepunt. Mogelijk een punt dat er al was voordat die kerk gebouwd werd. Bij de bouw werd daar blijkbaar wel rekening mee gehouden.
Deze megalithische constructies en hun priesters vormden het spirituele hart van de stam. Het versterkte ieders moreel dat ze begeleid werden door ‘het hogere’, de ‘goden’ waar de priesters en priesteressen daadwerkelijk contact mee hadden. Veel mensen werden door adviezen die doorgegeven werden door de ‘goden’, genezen. Ook werden door die adviezen conflicten opgelost en werden landbouw, veeteelt, jacht en visserij verbeterd.
Deze ‘goden’ waren niet altijd beschikbaar. Priesters moesten goed opgeleid worden en adviezen moesten goed gebruikt worden en niet misbruikt. Anders konden de goden zich terugtrekken.
Alcalar
Op informatieborden bij Alcalar en ook in het museum van Portimão is goed te zien dat Tholos 7 en 9 deel uitmaken van een groter complex van centra. In figuur 10 staat een overzicht van de totale megalithische nederzetting rondom Alcalar. Alleen het ovale gebied in het midden, het ontvangstcentrum, is toegankelijk voor bezoekers.
Vertaling van de legenda rechtsboven in de afbeelding:
-Hoofdweg (De dikke verticale witte lijn is de bestaande asfaltweg tussen Senhora do Verde naar Portimão)
-Paden (dunne lijnen)
-Rivieroever (stippellijn)
-Ontvangstcentrum met toelichting op de monumenten die bezocht kunnen worden (ovaal)
-Stad (rondje met witte stip erin: huidige steden en dorpen in de omgeving)
-Megalithisch monument (ster met nummer)
-Hypogeum (wit rondje linksboven: ondergronds complex)
Jammer genoeg waren op het moment van ons bezoek andere delen van de megalithische nederzetting niet beschikbaar voor bezoek. We zijn tot aan het gesloten hek gegaan verderop langs de doorgaande weg, en het zag er daarachter verwilderd uit. Blijkbaar was er al enige tijd geen onderzoek gedaan. Gezien de grote hoeveelheid megalithische plekken, twintig op de plattegrond, is daar waarschijnlijk nog veel te ontdekken!
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden en andere megalithische monumenten die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is.
Pierre van Eijl (mei 2018)
