Marieke wol even alennig wezen. Zij had ain beetje roezie maokt mit heur olders. Schraiend luip ze naor de haide. Ain huil grode man pakte heur inains. En veurdat ze ’t wos was ze in ain hut. Dit mossen Ellert en Brammert wezen. Heur pa har daor wel ains over verteld. Het waren twei reuzen van rovers, dei op de haide woonden. Mannen dei elk alles ofpakten, echte rovers dus.En nou zat ze in heur hut. Zij was bange en trilde der van.
Ellert was de oldste. Hij har laang blond haor en Brammert har laang broen haor. Bie Brammert hong der altied ain snötbelle uut zien neuze. Ellert luit ain haarde boer, de hut schudde hin en weer. Marieke wol nait bange wezen en huil zich groot. “Waor binnen joen vrauwen/”, vruig ze brutaol. De boomlange rovers keken mekaor verbaosd aan. “Het is hier ain grode troep, dus ik denk dat hier gain vrauw is. Bah , wat is het hier smerig”, zee Marieke en ze trok ain vies gezicht. De grode mannen haren hier nait van trugge.
“Joe kinnen nait zomor ain vrouw optillen en mitnemen. Zo waarkt dat nait, snappen joe dat nait?”Ellert keek naor Brammert, dei trok zien scholders op. ”Ain wichie mouten joe versieren, daor mouten joe laif tegen doun. Dei mouten joe aanbidden”, zee Marieke rechtuut. Brammert mompelde wat in zichzölf: “Aanbidden?! aanbidden??!” De rovers waren wint om te pakken wat ze wollen. Gold, zilver, mooie kleren. Waorom dan gain mooie wichter? Ellert vruig aan Marieke: “Waorom maggen wie gain mooie wichter pakken?”
“Ongeleuvelijk!”ruip Marieke, “Dat is toch nait te geleuven? Joe mouten nog veul leren. Begun eerst mor ains mit oprumen. Het is hier ain zwienebende!” De reuzen snapten der niks van en pakten alvast staopels kleren op en ze ruumden de vieze borden van taofel of. Ze gingen de hut ofstoffen net zolang tot alles mooi schoon was. Mor zol Marieke ontsnappen kinnen?
Ellert en Brammert , de reuzen keken steeds naor Marieke: “Zo goud? Zo schoon genog?”vruig Ellert veurzichtig. Marieke vond het grappig dat deze reuzen zo poeslief deden. Mor hou kon zij ontsnappen? “Wie hebben wotter neudig uut de beek, ain flinke emmer” zee ze opgewekt. “Daor heb ik twei staarke kerels veur neudig”. De baide reuzen staken tegeliek de vinger omhoog. “Ik”zee Ellert. “En ik ook”, zee Brammert vlug. Het plan van Marieke waarkte. De baide reuzen gingen wotter haolen. En toen ze uut het zicht waren huppelde Marieke snel naor huus. Papa dee bezörgd de boerderijdeure open. En Marieke vertelde van Ellert en Brammert. Papa was zo bezörgd west en hij was bliede dat Marieke nou weer trugge was.
Ellert en Brammert schraiden daogen achter mekaor. Zo haard dat het wekenlang achtermekaor regende. Ondertussen zat Marieke lekker waarm binnen mit ’n kop waarme zukkelaodemelk.
