Eet smakelijk! De klaproos (Papaver rhoeas), de volledige naam is eigenlijk “gewone klaproos”, kwam vroeger heel veel voor, maar het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen heeft de klaproos geen goed gedaan. De gewone klaproos is lid van de papaverfamilie.
Tegenwoordig komt de klaproos voor langs dijken, in wegbermen en op spoorwegemplacementen. Het is een éénjarige plant. De bloeitijd is van mei tot augustus. De bladeren liggen als een rozet op de grond, de stengel is dun, borstelig en ruig behaard, net als de bloemknop. Deze hangt aanvankelijk geknikt naar beneden tot de bloeitijd, dan verheft de stengel zich, openen de twee kelkbladeren zich als een oester en komen vier felrode bloemblaadjes te voorschijn. De kelkblaadjes vallen dan af. Helaas zijn de mooie rode bloemen geen lang leven beschoren. De stamper van de grote klaproos lijkt op een vogelhuisje met een fraai dakje. Om de stamper zitten de meeldraden. Door indroging van de stamper ontstaan kleine gaatjes onder het dakje waaruit de zaadjes door de wind naar buiten worden geslingerd.
Eetbaar?
Zaden zijn rijp in augustus en kunnen worden geperst tot een fijne olie of gebruikt als garnering op gebak. De bladeren zijn in april en mei te plukken en kunnen worden gegeten in de salade of kort gestoofd als spinazie (met olie en zout & peper). De bloemen zijn te plukken van mei tot augustus en kunnen worden gebruikt als garnering of in thee, limonade en bowls. De zaden smaken nootachtig en de bladeren licht zoet
(FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, pp. 150).
Pas op: Nuttigen van grote hoeveelheden melksap kunnen leiden tot buikpijn.
Medicijn?
De grote klaproos bevat de volgende inhoudsstoffen: anthocyaanglycosiden, alakaloiden (rhoeadine) en slijmstoffen. In de volksgeneeskunde wordt papaver gebruikt bij heesheid en hoest. De papaver is pijnstillend en kalmerend
(FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, pp. 150).
Bronnen
FLEISCHHAUER, S.G., ET.AL., 2017. Eetbare Wilde Planten. Schildpad Boeken, Workum.
