Van Mohenjodaro wordt gezegd dat het een van de belangrijkste steden uit de oudheid is van Zuid Azië. Het is de bakermat van de Indus cultuur. Het ligt in Noord Pakistan, zo’n 28 kilometer van het huidige Larkano in de provincie Sindh. Het behoort samen met Harappa, wat 600 kilometer ten noorden ligt van Mohenjadaro, tot de beste complexen van de Indus cultuur.
Indus cultuur
Mohenjadaro en Harappa leverden veel informatie op over de beschaving van de Indus cultuur. Het is gebouwd rond 2600 v. Chr. en werd verlaten rond 1700 v. Chr.. Dit laatste was naar alle waarschijnlijkheid het gevolg van de wijziging van de loop van de rivier de Indus waar het aan lag en die de hele beschaving in de streek voedde. Er zijn nog veel vragen over de mensen die de steden bouwden. Zo is het schrift van de Indus cultuur nog altijd niet ontcijferd.
Ontdekking en belangrijke opgravingen
Mohenjodaro is ontdekt in 1922 door R. D. Banerji, een officier van de archeologische dienst van India. De site is vooral in de jaren dertig van de vorige eeuw opgegraven.
De laatste grote opgraving vond plaats door Dr. G.F. Dales in 1964-65. Daarna zijn er geen opgravingen meer geweest vanwege problemen met de conservering van de gevonden objecten. Vanaf 1965 zijn er alleen nog maar kleine opgravingen, oppervlakte onderzoek en conservatie projecten geweest.
Opmerkelijk bouwproject
Mohenjodaro is, gelet op de ouderdom ervan, een opmerkelijk bouwproject. De indeling, een patroon van elkaar loodrecht snijdende straten, was duidelijk het resultaat van stadsplanning. De gebouwen zijn opgetrokken uit baksteen, gebakken of gedroogd in de zon en verbrand hout. Op haar hoogtepunt telde deze stad waarschijnlijk rond de 35.000 inwoners. Er was een geavanceerd drainagesysteem, met zowel watertoevoer naar de huizen als afvoer via riolen. Er stonden allerlei soorten huizen, die een of twee verdiepingen konden hebben, en er was een ruime publieke badplaats. Deze laatste was voorzien van een laag natuurlijke teer, waardoor lekken werd voorkomen. Er bevonden zich ook een grote waterput, graanopslagplaatsen en een centraal gelegen marktplein. Er was bovendien een gebouw met ondergrondse vuurhaard (hypocaust), mogelijk voor warme baden.
Zeven keer herbouwd
Mohenjodaro is minstens zeven maal achtereen verwoest en herbouwd. Telkens werd de nieuwe stad boven op de oude aangelegd. Men denkt dat overstromingen door de Indus de voornaamste oorzaak van de verwoestingen was.
De stad bestond uit twee delen, de zogenaamde “Citadel” en de “Benedenstad”. Het grootste gedeelte van de benedenstad is momenteel nog niet opgegraven, maar de citadel bevatte duidelijk een openbaar bad, een grote ruimte waarin wel 5.000 mensen konden plaatsnemen, en twee grote vergaderruimten of overdekte markten.
Bron: Wikipedia
