“Zo boven, zo beneden”
Artikel Versie: 21-12-2018
In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden. Hier een verhaal van Peter van den Hoek.
In aanloop naar een vakantie richting Normandië & Bretagne (Frankrijk), zat ik op een winterochtend wat te mijmeren over de oorsprong van de ‘Carnac Uitlijning’. Dit enorme complex van zo’n 3000 menhirs (opgerichte stenen) strekt zich uit over een afstand van 4 kilometer van zuidwest naar noordoost in Bretagne. Het is vermoedelijk gebouwd in het Neolithicum (Nieuwe Steentijd) zo’n 6.500 jaar geleden.
Dit langste Megalithische (keien uit één stuk) Bouwwerk op Aarde moet vermoedelijk ook een grootse functie hebben vervuld voor de bouwers. Dat de meeste megalithische bouwwerken met Zon, Maan of Sterren in verband worden gebracht, zoals Stonehenge¹, was mij al bekend, maar wat is er op te maken uit zo’n enorm complex?
Ineens kreeg ik een ingeving: ‘Zou Carnac gebouwd kunnen zijn als spiegelbeeld van de Melkweg op Aarde?’ Dan zou elk van de 3000 opgerichte menhirs een ster kunnen representeren. Nu was mijn nieuwsgierigheid pas echt gewekt. Ik ging op onderzoek uit met dit artikel als resultaat. Ik heb hierover tevens een documentaire voor youtube² gemaakt voor degene die deze wijze van kennis opdoen prettiger vinden.
Wanneer je de Melkweg spiegelt en over de verschillende complexen van de Carnac uitlijning legt, zie tekening Carnac, dan valt het volgende op:
Het complex Ménec begint met een cromlech (steencirkel) met aansluitend lange rijen menhirs. Wanneer je goed kijkt hoe de steencirkel en menhirs op elkaar aansluiten lijkt deze formatie wel iets weg te hebben van het sterrenbeeld Schorpioen (Scorpius) dat tijdens de zomernachten de horizon markeert.
Dit idee wordt versterkt wanneer je op de grootste menhir let, nu een enorme tweedelige tafel, die de plek aangeeft van het centrum van onze Melkweg. Dit punt ligt namelijk tussen Schorpioen en Boogschutter (Sagittarius) in.
Het complex eindigt ter hoogte van het sterrenbeeld Arend (Aquila) met een cromlech die bijna geheel verdwenen is. Deze cromlech loopt door de sterrenbeelden Arend, Hercules en Zwaan (Cygnus). Hier eindigt de donkere wolk van stof en gas in een bocht die van Schorpioen tot aan de Zwaan door de Melkweg loopt.
Het tweede complex Kermario begint met een dolmen (hunebed). Deze ligt ongeveer op de plek van het sterrenbeeld Dolfijn (Delphinus). De rijen menhirs op hun beurt starten bij het sterrenbeeld Zwaan en eindigen ter hoogte van de sterrenbeelden Perseus en Giraffe (Camelopardalis). Hier lijkt de Melkweg zich ineens aanzienlijk te versmallen tot aan het sterrenbeeld Voerman (Auriga).
Het derde complex Kerlescan begint met het sterrenbeeld Voerman. Dit sterrenbeeld lijkt in menhirs te zijn nagebouwd in een grote rechthoek, met een enorme steen op de plaats van de heldere ster Capella. Vanaf deze rechthoek lopen de rijen menhirs van west naar oost uit in een punt ter hoogte van de ster Alhena in het sterrenbeeld Tweelingen (Gemini).
Boven dit complex liggen de resten van dolmen de Kerlescan. Deze lijken samen te vallen met de sterren Castor en Pollux, de belangrijkste sterren uit het sterrenbeeld Tweelingen.
Het vierde complex tenslotte, Petit Ménec, ligt ter hoogte van het sterrenbeeld Orion en de helderste ster aan de hemel; Sirius te liggen. Hier maken de rijen menhirs een grote bocht, zoals ook de Melkweg dit in werkelijkheid doet, om vervolgens te verdwijnen achter de horizon van de winterhemel.
Nu zou de volgende vraag zich kunnen aandienen: ‘Waarom staat de grootste steen, Geant du Manio, buiten het hele Carnac-complex, samen met de rechthoek van menhirs Quadrilatére du Manio?’
Ik ben van mening dat deze enorme menhir, die 6.5 meter boven de grond uitsteekt, de Poolster (Polaris) vertegenwoordigt. Dit is de enige ster aan de noordelijke hemel waar alle andere sterren en zelfs de Melkweg elk etmaal omheen draaien. Het lijkt me aannemelijk dat voor zo’n belangrijke positie aan de hemel een forse steen is gezocht. Geant du Manio vormt zo dus eigenlijk de spil van het hele Carnac complex.
Een andere aanwijzing die deze zienswijze lijkt te staven wordt gevormd door Quadrilatére du Manio. Deze rechthoek van menhirs doet mij denken aan de pan zonder steel van het sterrenbeeld Grote Beer (Ursa Major). Om de Poolster te kunnen vinden heb ik geleerd om de rand van de pan 5x te verlengen. Wanneer je dit doet met het Quadrilatére du Manio dan kom je inderdaad precies uit bij Geant du Manio. Is het niet wonderlijk?
Binnen het complex Kermario staat vervolgens nog een grote steen opgesteld, Manio II genaamd. Ik geloof dat deze menhir voor de ster Caph staat van het sterrenbeeld Cassiopeia. Dit sterrenbeeld staat op precies dezelfde afstand van de Poolster als de Grote Beer en wordt ook gebruikt om de Poolster te kunnen vinden wanneer bewolking in de nacht het zicht op de Grote Beer verhindert.
In het Carnac-complex is deze afstand in werkelijkheid een stuk groter. Ik heb mij altijd afgevraagd waarom dit zo was, totdat ik in mei 2018 deze plek mocht bezoeken. Hier kreeg ik mijn antwoord. De enorme menhir Geant du Manio is op een heuvel geplaatst omdat deze zo’n centrale positie inneemt in het geheel. Daarom is de afstand van Manio II (de ster Caph) tot Geant du Manio (Poolster) groter dan van Quadrilatére du Manio (Grote Beer) tot Geant du Manio. De bouwers namen dus ook het terrein in ogenschouw.
Volgens archeologisch onderzoek wordt vermoed dat de Carnac uitlijning ongeveer 6.500 jaar geleden is gebouwd. In deze tijd domineerden de twee grote sterren Rigel en Hadar van het sterrenbeeld Centaurus de horizon, aan de Schorpioen kant, voordat de Melkweg hier achter de horizon verdween. Ten noordwesten van het complex Ménec staan twee menhirs opgesteld met als naam: ‘Menhirs de Kerdeff’. Zouden deze stenen de beide sterren kunnen representeren? Dit is heel goed mogelijk omdat de eerste steen net als de voorste ster Rigel groter is dan Hadar, zijn compagnon. Op deze wijze krijgt de hele Carnac uitlijning dezelfde datering op Astronomisch vlak.
Voor mijn bezoek aan Carnac vroeg ik mij ook af waarom een machtig sterrenbeeld als Orion niet in menhirs of dolmen een plek had gekregen in het Carnac-complex.
Neem nu de Egyptenaren als voorbeeld. Voor hen gold de rivier de Nijl als een projectie van de Melkweg op Aarde. Om hun zienswijze kracht bij te zetten bouwden zij aan de oever van deze levensader door het land drie piramides op rij die de gordel van Orion representeren. De Bouwkundig Ingenieur Robert Bauval opperde dit idee als eerste. Samen met Adrian Gilbert schreef hij hier het boek ‘Het Orion Misterie’³ over in het begin van de jaren negentig, dat meteen een bestseller werd. Het publiek omarmde het idee, maar de Egyptologen verketterde het en wilde er niets van weten.
We keren terug naar mijn vraag over Orion. Het antwoord hierop werd mij ter plaatse letterlijk in de schoot geworpen toen ik samen met mijn vriendin Linda verkeerd was gelopen op zoek naar het complex Petit Ménec. Langs de weg kwamen wij een bordje tegen met het opschrift: ‘Dolmen de Mané Bras’. Nieuwsgierig geworden gingen we hier maar eens een kijkje nemen. Via een moerasje en een smal pad beklommen we een heuvel vol met prachtige gele lentebloemen.
Op de top werden de contouren zichtbaar van twee hunebedden. Ik klom er bovenop en riep nog tegen Linda: ‘Eigenlijk zou je hier drie hunebedden verwachten, zoals de gordel van Orion ook uit drie sterren bestaat!’ En… terwijl ik dit roep zie ik tot mijn grote verrassing het derde en kleinere hunebed verscholen tussen de struiken liggen, precies op de plek waar zich ook de kleinste ster bevindt wanneer je Orion spiegelt. Ik kon mijn geluk niet op!
Ook hier geldt weer dat de bouwers het terrein tevens mee lieten wegen in hun keuze voor een juiste plek. Om de gordel van Orion een mooie plaats te geven boven op een heuvel werd deze iets verder naar het oosten verplaatst dan je zou verwachten.
Met Orion is er nog iets bijzonders aan de hand: Wanneer je aan de sterrenhemel de gordel van Orion verlengt in de andere richting dan de horizon dan kom je bij een heel heldere ster uit met de naam Aldebaran. Deze ster vormt het oog van het sterrenbeeld Stier (Taurus). Wanneer je dit met de drie hunebedden doet van Dolmen de Mané Bras dan kom je verrassend genoeg uit bij een ander hunebed met de naam Dolmen de Kermarquer.
De enige prominente ster die nog ontbreekt in dit spiegelbeeld van de Melkweg op Aarde is de aller-helderste ster Sirius. Deze domineert de plaats waar de Melkweg achter de horizon verdwijnt en zou volgens mijn idee te vinden moeten zijn in de buurt van Petit Ménec. Misschien is deze ster in de vorm van een menhir of dolmen verdwenen of nog niet gevonden.
Persoonlijk onderzoek ter plaatse heeft mij het volgende opgeleverd. Aan de rand van het landgoed Ker Lann dat in het Bretons ‘Bewoonde Heilige Plaats’ betekent ligt een kleine heuvel. Misschien verbergt deze tumulus een hunebed die de ster Sirius representeert. Nader onderzoek zou misschien iets op kunnen leveren.
Nu rest mij tenslotte slechts nog iets op te biechten dat ik voor het gemak maar even buiten beschouwing heb gelaten en dat is het volgende:
Polaris is inderdaad de Poolster van nu, maar in de tijd dat Carnac werd gebouwd zo’n 6.500 jaar geleden, dus in 4.500 jaar voor Christus, was dit de ster Edasich, uit het sterrenbeeld Draak (Draco).
Dit heeft te maken met de Precessie-cyclus van de Aarde. In het kort komt het erop neer dat de polen van de Aarde in 26.000 jaar tijd een ronde door de sterren maken, waardoor we om de zoveel millennia een nieuwe poolster mogen begroeten. We noemen deze cyclus een Platonisch of Kosmisch Jaar. Deze tijdseenheid komt overeen met de Yuga’s van de Hindoes en de Lange Telling van de Maya’s, die op 21-12-2012 een nieuwe ronde lijkt te zijn ingegaan.
Wanneer de bouwers van Carnac Geant du Manio op de plek van hun poolster Edasich hadden geplaatst, dan had deze aan de andere kant van Quadrilatére du Manio gestaan en dus niet op de huidige plek.
Of wilde de bouwers hiermee een belangrijke boodschap achterlaten voor deze tijd in steen?
Peter van den Hoek
Nieuwstraat 22 D
3811 JZ Amersfoort
Noten:
1. https://www.youtube.com/watch?v=6OILzCbzQZQ
2. https://www.youtube.com/watch?v=kxIuPAJZWBo
3. Robert Bauval, Adrian Gilbert, The Orion Mystery, Unlocking the Secret of the Pyramids,
1993
