In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Energiepunten in de buurt van een hunebed
Hunebedden blijken keer op keer bij helderziende waarneming interessante plekken van spirituele activiteit te zijn geweest. Door wie daar gevoelig voor is, kan een bijzondere uitstraling van de stenen van een hunebed worden waargenomen.
Al eerder is geschreven over het onbekende en miskende hunebedrestant de Vuursche Kei te Lage Vuursche. Laatst kwam ik daarover nog een oude bron tegen. Een boek van prof. J.A. de Rijk uit 1905, getiteld ‘Wandelingen door Gooi- en Eemland en omstreken’. Hierin zegt hij: ‘Daar ligt de groote steen op zijn steunsels, beschaduwd door het lommer der zware linden, en die groote steen is een hunebed, het éénig overgeblevene bezuiden Drenthe. Hunebed, dat is ‘heldengraf’, want in de taal onzer voorouders beteekende het woord hune (dat niets met de volksnaam der Hunen te maken heeft) ‘reus, held, machtige’. En verderop: ‘Vreemd luidt de overlevering aangaande dit gedenkteken: ‘het is eens onverwacht uit den grond opgekomen’. Dit zal wel aldus te verklaren zijn: het schijnt zeker, dat de hunebedden oorspronkelijk geheel met aarde bedekt waren, en zich voordeden als de grafheuvels zonder stenen van een later tijdperk. Onder de aarde zal dan dit stenen graf verborgen zijn geweest, en eerst in de laatste helft van der zeventiende eeuw, toen de weg werd aangelegd ‘uit den grond opgekomen’ zijn’. Verderop staat: ‘Oorspronkelijk schijnt het gedenkteeken nog aanzienlijker te zijn geweest. Immers daar liggen in de nabijheid, aan de overzijde van den weg, nog zes of zeven granietstenen, die naar allen schijn vroeger deel uitmaakten van het gevaarte, misschien als voorportaal of als omkransing, want zóó is de bouw van andere hunebedden’. Tot zover dit citaat. In dit boekje staat ook nog een foto van het restaurant van figuur 1, maar dan in de oude staat van ca. 1905 met veel bomen ervoor.
Vaak zijn in de buurt van een hunebed niet alleen andere stenen, maar ook energiepunten met een bijzondere uitstraling te vinden. Wat hebben die eigenlijk te betekenen? Ook bij de Vuursche Klei in de Lage Vuursche, provincie Utrecht, zijn deze energiepunten te vinden. Een aura-reading daarvan werpt wat meer licht op hun functie.
Energiepunten in de buurt van de Vuursche Kei
Afgelopen maanden heb ik verscheidene keren langs de Vuursche Kei gelopen. Daarbij heb ik niet alleen de metafysische energie van dit hunebedrestant gevoeld maar ook een serie van 11 energiepunten aan de overkant van de weg. Figuur 2 geeft daarvan een impressie.
Figuur 2: Plattegrond met Vuursche Kei en serie energiepunten van de rechtplaats in de Lage Vuursche, Utrecht
Ook in Drenthe voelde ik bij sommige hunebedden, zoals bij Drouwen, in de naaste omgeving energiepunten, zonder dat me duidelijk werd wat de betekenis ervan was. Om meer hiervan te weten te komen, stelde ik me door middel van aura-reading helderziend in op de energiepunten bij de Vuursche Kei.
Voor mijn geestesoog verschijnt een beeld van een groep mensen die vanuit het toenmalige dorp (aan de zuidkant van het huidige Lage Vuursche) naar de energiepunten toeliepen. Ze zijn in een agressieve stemming en in hun midden loopt een doodsbange man met zijn handen op zijn rug gebonden. De priester staat wat zorgelijk bij het hunebed aan de andere kant van de rij energiepunten. Als ik me op de priester instel, word ik gewaar dat op iedere energiepunt een grote steen ligt. De metafysische energie van het energiepunt stroomt door de steen en geeft een vlamvormige uitstroom naar boven toe.
De priester ziet de groep met de gevangene eraan komen. Hij weet dat de gevangene in een ruzie iemand anders gedood heeft en weet ook wat voor straf hem te wachten staat. De gevangene wordt uitgescholden door de mannen om hem heen en ze geven hem af en toe een klap of een trap.
Het vonnis
“Mannen,” roept de priester die ziet aankomen dat de agressie uit de hand gaat lopen, “mannen, het moment is daar, de offersteen staat gereed” en hij wijst naar de middelste steen. De man wordt er tegenstribbelend naar toe gebracht, zijn leven staat immers op het spel. Als de gevangene bij de middelste steen staat, stapt de hoofdman van het dorp naar voren. Hij noemt de naam van de man en zegt dat hij schuldig is aan ongeoorloofd geweld, waarbij hij een medebewoner van het dorp zo zwaar heeft verwond dat deze daardoor overleden is. “Zijn er mensen die dit gezien hebben?” vraagt hij aan de mannen. Dit wordt bevestigd en één man vertelt wat hij heeft zien gebeuren. “Daarom wordt hij nu ter dood veroordeeld,” roept de hoofdman. “Wat heb je nog te zeggen?” vraagt hij aan de gevangene. “Ik kon er niets aan doen,” zei de man, “hij heeft me zo kwaad gemaakt dat ik witheet werd en hem te lijf ben gegaan. Ik vraag om vergeving, hoofdman.” “Dood zal door dood vergolden moeten worden,” zegt de hoofdman. “Is er iemand die zijn verhaal kan bevestigen?” Een man komt naar voren en zegt dat hij gezien heeft hoe het slachtoffer de gevangene heeft gesard en beledigd. En niet eventjes, maar hij bleef maar doorgaan totdat de gevangene witheet van woede terugsloeg. “Dood moet door dood vergolden worden,” zegt de hoofdman nogmaals, “maar hij zal een snelle dood krijgen. Steek hem rechtstreeks in zijn hart!” Een familielid van de gedode man komt naar voren en steekt een scherpe dolk tussen de ribben van de gevangene rechtstreeks in zijn hart. De gevangene geeft een schreeuw en zakt dan in elkaar.
Spirituele binding aan een steen
“Nog is het vonnis is niet volledig voltrokken,” zegt de hoofdman, “priester doe uw werk.” Helderziend is te zien hoe de priester vanuit zijn middel van zijn energielichaam een metafysisch energiekoord naar de geest van de gevangene laat gaan die oprijst uit zijn dode lichaam. Met dit energiekoord omvat hij deze geest en brengt die in contact met een geënergetiseerde steen naast de offersteen. De geest van de gevangene wordt nu als het ware aan de aura van deze steen vastgeklonken. Hij zal daardoor niet kunnen rondspoken om verhaal te halen bij de dorpsbewoners.
Tot slot geeft de priester een teken aan de mannen dat het lichaam van de gevangene weggehaald kan worden. Het wordt versleept naar een brandstapel die verderop staat. Daar wordt het lijk verbrand.
Na het vonnis
Later die dag spreken de mensen van het dorp nog uitgebreid over de executie en wat er allemaal gebeurd is daaraan voorafgaand. De priester mediteert naderhand in stilte en richt zich tot de goden. Hij vraagt of de geest van de gevangene ooit weer naar het licht mag terugkeren. Hij vraagt dat ook voor het slachtoffer en dat de goden hen beiden daarbij genadig mogen zijn.
Het hele voorval zet in de weken daarna, een domper op de mensen van het dorp. Twee mannen zijn nu dood die deel waren van de dorpsgemeenschap. Eén liet een vrouw en kinderen achter en de ander alleen een vrouw. De familie van de beide mannen zal nu voor hen zorg moeten dragen.
Terugblik
Blijkbaar was de plek een eind voor het hunebed ook een plek waar recht gesproken werd en vonnissen werden voltrokken. Opvallend voor mij was dat de priester hier ook een bijzondere functie had. Hij hield de bijeenkomst wat in het gareel zodat het niet uitliep op een bloeddorstige lynchpartij. Verder moest hij ook de geest van de gedode man vastzetten in een van de geënergetiseerde stenen. Toen ik de beelden hiervan kreeg moest ik denken aan een lange menhir in Frankrijk waar ik ooit langskwam en die de ‘menhir van de dode man’ heette als ik me dat goed herinner. Het was een menhir met een onprettige uitstraling, alsof daar mensen gedood waren in het verleden. Misschien is die menhir ooit voor hetzelfde doel gebruikt als de stenen bij de Vuursche Kei. Ook in Duitsland niet ver van Lichtenau ben ik nog een hunebed met vlakbij een menhir tegengekomen. Mogelijk was dit oorspronkelijk ook een combinatie van een spirituele plek, het hunebed, en een rechtplaats.
In onze Westerse oren klinkt het hele ritueel van het vastklinken van de geest van een overledene aan een steen vreemd en buitenissig. Maar voor de mensen uit die tijd was dat een deel van hun beleving en spirituele wereldbeeld. Bij de vele aura-readingen die ik gegeven heb, kwamen diverse keren vorige levens van mensen naar voren waar dit ook gebeurd was. In dit leven hadden ze er dan last van dat een deel van hun energie daarin nog vastzat. Het drukte op hen en blokkeerde een deel van hun energiedoorstroming in hun lichaam. Door middel van een hierop gerichte aura-healing kon duidelijk worden wat er aan de hand was en kon dit energetisch worden opgelost. Tijdens de healing kon dat voor hen even heel zwaar voelen, maar na afloop hadden ze het gevoel dat ze iets zwaars, waar ze een tijd last van hadden gehad, achter zich konden laten. Dat gaf een prettig gevoel van opluchting.
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van de website van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk . Daar staat ook wat een aura-reading is.
