Van het afgelopen oertijdweekend in augustus is een flinke hoeveelheid stroken wilgenschors overgebleven. De stroken zijn van 1 tot 3 meter lengte en ongeveer 30cm breed: een mooie mogelijkheid om touw te maken van lange boombastvezels.
Om de verschillende lagen binnenbast los van elkaar te krijgen, zijn de stroken eerst een week of vier in een van de vennetjes in het park gelegd. Het was de bedoeling de stroken zó ver te laten rotten dat de lagen binnenbast makkelijk gescheiden konden worden van de buitenbast.
Na 3 weken stonken de stroken al behoorlijk, een signaal dat de rottings- bacteriën hun werk goed deden.
Na 4 weken lieten de lagen binnenbast voldoende los en konden de stroken uit het water gehaald worden.
Eenmaal uit het water, was het zaak de binnenste lagen meteen los te trekken.
Opgedroogd, is het lastig de bastlagen te scheiden.
Het los halen ging vrij makkelijk, met behulp van een mes maar ook met blote handen en nagels was het geen probleem.
Daarna konden ze drogen om eenmaal droog, ze op te slaan om later te gebruiken. Gedroogde stroken bast kunnen lang bewaard worden, een aantal maanden is geen enkel probleem.
Vóór gebruik dienen de stroken vochtig-nat te worden gemaakt. Wanneer ze te droog zijn, is het lastiger twijnen en als ze te nat zijn, krimpen ze te veel bij het indrogen en gaat het touw op den duur erg los in elkaar zitten.
De bundel binnenbast plus een strook wilgenschors komen in het steentijdhuis te hangen. Voor wie wil: voel je vrij en gebruik een paar stroken om in het park te gaan twijnen. Met een strook wilgenschors erbij kun je vervolgens een goed verhaal vertellen aan de bezoekers.
www.hunebednieuwscafe.nl/2021/06/touw-maken-van-de-brandnetel
www.hunebednieuwscafe.nl/2018/07/bewerken-van-wilgenbast
www.hunebednieuwscafe.nl/2017/02/lindebastoogsten-een-smerig-klusje/
Yvonne Ording
september 2021
Blij te zien dat er meer mensen zijn in Nederland die zich bezig houden met dit soort technieken! En zelfs professioneel, via het Hunebedcentrum! Ik kende dit alleen van Engelstalige filmpjes (soms uit Scandinavische landen).
Voor zulk touw gebruik ik vooral de binnenbast van lindebomen. Die staan hier vrij veel en er waaien geregeld takken uit, waarvan de bast bijna vanzelf loslaat.
Sinds kort ben ik ook bezig met vezels van kruidachtige planten, zoals mierik en brandnetel.
Hallo Inge, ik heb deze reactie doorgestuurd naar Yvonne Ording. Groet, Harrie Wolters