Willem Donker heeft de afgelopen 10 jaar besteed aan het zoeken en documenteren van alle Duitse hunebedden. Dat project was klaar in mei 2021. Dat heeft geresulteerd in een enorme database die is ontsloten via het Hunebednieuwscafe. Er is veel landelijke publiciteit geweest rondom dit project. Vaak werd door journalisten gevraagd ”wat ga je nu doen?”. Min of meer antwoorde hij spontaan “Polen”. Dat was op zich een logisch antwoord aangezien de hunebedden in Noordwest Polen een oostelijke uitloper zijn van de Trechterbekercultuur zoals Nederlandse hunebedden een westelijke uitloper zijn. Bovendien lag dit gedeelte van Polen in de tijd van de beroemde archeoloog Sprockhoff, die in 1930 de meeste Duitse hunebedden in kaart heeft gebracht, in Duitsland (Oost-Pommern).
Willem is sinds vorig jaar bezig om alle Poolse hunebedden in kaart te brengen en uiteraard daarna ook te bezoeken. Zijn zoektocht via de literatuur leverde 71 locaties op waar nog (restanten van) hunebedden zijn te vinden, 18 locaties waar geen stenen meer op de originele plek liggen, maar waar wel de dekheuvels nog zichtbaar zijn en dan nog 142 plekken waar ooit hunebedden hebben gestaan en waarvan de exacte locatie niet meer te achterhalen is. Er zijn ook restanten van megalithische monumenten die niet door de Trechterbekercultuur zijn gemaakt. Deze laatste heeft Willem niet meegenomen in zijn zoektocht.
Na de zoektocht in de literatuur en via websites besloot Willem om op 11 april dit jaar naar Polen af te reizen. In een week tijd heeft hij 19 hunebedden gevonden in de grensstreek met Duitsland, tot maximaal 50 kilometer vanaf de grens. De algemene indruk was dat er veel gesloopt is, dat ze zeer matig zijn onderhouden, slecht te vinden, geen verwijsborden en dat de wegen zeer slecht waren. Meestal moest hij over zandpaden rijden. Een 4 wheel drive was noodzakelijk om bij de hunebedden te komen. De conclusie was dat veel van de hunebedden kamerloze langgraven waren.
Het eerste deel is dus nu bezocht. De planning is om in de rest van het jaar de overige hunebedden te bezoeken zodat aan het eind van het jaar alles in beeld is. Alle locaties worden door de loop van het jaar geplaatst op het Hunebednieuwscafe in een aparte rubriek.
Soms zijn er grappige momenten tijdens een reis. Een anekdote van iets wat Willem overkwam op de terugreis:
“”Toen ik terugreed uit Polen werd ik in het tweede Duitse dorp over de grens aangehouden door de grenspolitie / douane. De beambte vroeg of ik iets had aan te geven. Op mijn ontkennende antwoord vroeg hij of hij mijn auto mocht controleren. Dat mocht, want ik had niets te verbergen. Zelfs het reservewiel werd uit mijn auto gehaald. Ondertussen vroeg hij of ik voor mijn werk of voor privé in Polen was geweest. Ik legde uit dat ik voor mijn hobby (dus privé) was geweest. Hij vroeg welke hobby en ik antwoorde “archeologie”. Hij vroeg “zweiten Weltkrieg” ? Ik zei, nee “Großsteingräber” en vertelde dat ik alle 1350 hunebedden in Duitsland had bezocht. Hij werd helemaal enthousiast en vertelde dat in zijn woonplaats Stegelitz ook een hunebed stond. Ik zei: “dat klopt. Sprockhoff 454, restanten van een dolmen”. De man was sprakeloos en vroeg of er een website was waar mijn foto’s op stonden. Ik heb hem de website van het hunebedcentrum genoemd. Hij is gelijk gaan kijken en ik mocht doorrijden (nadat ik zelf mijn reservewiel weer terug mocht plaatsen……)”.
