In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden en prehistorische locaties. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Een rond hunebed
We hebben dit hunebed uitgekozen voor een bezoek omdat het zo anders is dan de hunebedden in Drenthe, Duitsland of Denemarken die we eerder bezocht hadden. Dit hunebed heet Pierre Tourneresse (zie figuur 1) en ligt aan een landweg bij het dorp Cairon vlakbij de stad Caen in Normandië, Frankrijk (departement Calvados).
Dit hunebed is een grote ronde verhoging omlijst met rijen opgestapelde stenen. Deze ronde verhoging is zo’n 24 meter in doorsnee (zie figuur 2)
Aan de voorkant is een toegangsweg naar het centrum van het hunebed waar een min of meer ronde kamer is. Aan de achterkant is nog een kleine kamer aanwezig. De bovenste helft van het hunebed is weg. Waar ooit een dekheuvel heeft gezeten is nu een vlak terrein. Verderop liggen nog een paar grote stenen (zie figuur 3), vermoedelijk dekstenen die van het hunebed weggesleept zijn.
Zesduizend jaar
Interessant is het informatiebord bij het hunebed. Het hunebed is gedateerd 3900 jaar voor Christus, dus bijna zesduizend jaar oud. Op het informatiebord staat een doorsnede van de oorspronkelijke vorm van het hunebed (zie figuur 4). Het heeft een grote dekheuvel waarin stenen verwerkt zitten.
De gang naar de centrale kamer is 8.80 meter lang en de toegangsweg is minder dan 1 meter breed. De centrale kamer is drie bij vier meter en bevat een kleine nis. In de centrale kamer zijn bij opgravingen botsplinters gevonden van tenminste acht personen.
Legende
De naam ‘Pierre Tourneresse’ oftewel draaiende steen, verwijst naar een legende uit deze streek. In het verleden waren alleen de dekstenen zichtbaar en er werd van gezegd dat deze zich zouden kunnen omdraaien. Ook van andere hunebedden in het departement Calvados wordt gezegd dat deze draaiende stenen zouden bevatten (Pierre Tourneresse in Gouvix, de Pierre Tournante te Fresney-le-Puceux, de Pierre Tournante te Livarot).
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is deze plek door de Duitsers gebruikt als schuilplaats waarbij de dekstenen als bescherming gebruikt zijn. Toen ze zich juni 1944 terugtrokken werden de dekstenen beschadigd. Vandaar de stukken deksteen die verderop liggen (figuur 3). Tot die tijd waren ze compleet geweest (bron: cromwell-intl.com). Bij opgravingen zijn potscherven gevonden die toegeschreven worden aan de cultuur van de noordelijke Chasséen uit de neolithische tijd.
Energetische uitstraling
Bij het lopen naar het hunebed voel ik al op zeker twintig meter afstand de zachte energetische uitstraling ervan. Voor mij een teken dat het hunebed energetisch nog functioneert. De kans is namelijk altijd aanwezig dat bij graafwerkzaamheden de onderliggende structuur van het hunebed onklaar is gemaakt waardoor er geen energetische uitstraling meer is. Zo heb ik in Frankrijk meegemaakt dat een menhir verplaatst was vanwege de aanleg van een weg waardoor de menhir energetisch dood was. Maar op de aangelegde weg was een duidelijk energiepunt te voelen waar de menhir naar alle waarschijnlijkheid gestaan heeft! De toegangsweg tot de hunebedkamer voelt als een energiecorridor met bij de ingang (zie figuur 5), een halve meter naar binnen, een energieplek.
Halverwege de gang is een energieovergang voelbaar naar een iets intensere energie. Op driekwart van de gang is nog een energieovergang merkbaar en een halve meter voor de kamer is er nog een energieplek over de volle breedte van de toegangsweg. De energieplekken in de toegangsweg hebben waarschijnlijk te maken met het rituele gebruik van het hunebed bij inwijdingen. In andere aura-readingen komt dat steeds naar voren. (Meer hierover heb ik beschreven in het boek ‘Magische Stenen, korte verhalen uit de hunebedtijd’) Bij het inlopen van de kamer (zie figuur 6) voel ik energieplekken op circa één, twee en drie meter in rechte lijn vanaf de ingang van de kamer.
Deze energieplekken zijn belangrijk voor de trance-sessies die in het hunebed gehouden werden. Alle hunebedden die ik tot nu toe energetisch onderzocht heb, bezitten deze energieplekken. Wel kan het aantal variëren en de kwaliteit van de uitstraling. De staande stenen van de kamer zijn licht energetisch. Tussen deze stenen zijn stopstenen aangebracht (zie figuur 7).
In de staande stenen zie ik helderziend violette energie stromen en in de aarde eronder roodachtige energie die dieper uit de aarde komt. De kleine nis in de kamer heeft ook een energiepunt. De aarde rondom de kamer is niet energetisch maar de buitenrand van het hunebed weer wel.
Sacraal aanvoelende omgeving
Interessant is dat mijn wandelvriendin, die mee is gegaan naar dit hunebed, hoewel niet speciaal spiritueel ingesteld, toch de uitstraling van het hunebed duidelijk kan voelen! Ze vindt ook dat de omgeving van het hunebed heel prettig en zelfs sacraal aanvoelt. Ik heb ook die ervaring en vind het rustgevend om daar een tijdje in de buurt van het hunebed te zitten. Op het hunebed staat Sint-Janskruid volop te bloeien en achter het hunebed zijn paarsrode orchideeën zichtbaar (zie figuur 8).
Al met al een bijzondere plek!
Energietoevoer voor het hunebed
Op drie meter afstand van de buitenrand van het hunebed, rechts van de rand is nog een zwak energetische plek waarneembaar en twee à drie meter verderop nog een vage energetische plek. Waarschijnlijk hebben die te maken met het kanaliseren van de metafysische aarde energie naar het hunebed. Zonder die toevoer zou het hunebed nauwelijks meer energetisch zijn!
Marteling
In de kamer van het hunebed stel ik mijn in op het geven van aura-reading. Ik maak mijn hoofd leeg, zuiver mijn chakra’s en versterk de energetische verbinding met de aarde zodat ik niet ga zweven. Ik richt me op een belangrijke gebeurtenis uit het verleden van dit hunebed. Dan komen de beelden. “Ik wil niet dood, nee, niet doen!” Een vrouw heeft heftige pijnen die haar worden aangedaan. Degene die haar dit aandoet zie ik denken ‘Ze moet dood, want ze heeft ons verraden!’
Wat vooraf gebeurd was
Ik zie dat het een tijd van bedreiging van buiten het leefgebied van deze mensen is, waarin zich dit afspeelt. Vanaf de kust zijn vijandige invallers het land ingekomen. Ze plunderen, doden en verkrachten, en hun overmacht is groot. De invallers mogen niet weten waar de huidige bewoners zitten die zich hebben verborgen. Dan zien enkele mannen dat één van hun vrouwen met de invallers praat en gebaren maakt. Meteen wordt aan verraad gedacht. De invallers gaan via een zijweg verder. De mannen gaan erop uit om de vrouw gevangen te nemen. Zij verzet zich hevig en zegt dat ze niets verraden heeft. Ze heeft de invallers juist de verkeerde kant op gestuurd. Ze geloven haar niet want ze zagen hoe ze met de invallers praatte en gebaarde.
De redding
Ze wordt naar het hunebed gebracht voor een rituele afstraffing door een priester van dit hunebed. De vrouw roept dat ze niemand verraden heeft, maar de martelingen beginnen al. De vrouw schreeuwt het uit. De mannen buiten horen dit en denken ‘Ze krijgt haar gerechte straf!’ Dan komt er een man aangerend die roept dat ze de vrouw niet moeten doden. De vijandige invallers zijn inderdaad afgeleid, precies wat de vrouw gezegd heeft. Ze zijn daarna in een hinderlaag gelopen en verslagen. Snel gaat één van de manen naar binnen en roept dat de vrouw niet gedood mag worden, omdat ze juist geholpen heeft om de vijand te verslaan.
Herstel
De priester schrikt en realiseert zich dat hij iemand aan het doden is die hen juist gered heeft. Hij stopt en helpt het bloeden te stelpen. De vrouw kreunt nog van de pijn van de martelingen die ze heeft ondergaan. De priester pakt kruiden om de wonden te behandelen en vraagt de goden om hulp. Hij voelt de energie van de goden in zijn handen komen en weet ineens precies hoe hij zijn handen moet houden om de wonden te helpen genezen. Het is maar net op tijd, want de vrouw is al verzwakt door bloedverlies en in alle staten door wat haar is aangedaan.
Dagen heeft de vrouw nodig om bij te komen van de martelingen en ze heeft maanden nodig om verder te genezen. Ze houdt een wrok naar de priester die haar dit heeft aangedaan. De mannen die haar gevangen hebben genomen en naar de priester gebracht blijven nog een tijd schichtig. Uiteindelijk zijn zij schuldig aan de veroordeling van een onschuldige vrouw en de daarop volgende marteling. De periode van bedreigende invallen in het leefgebied van deze mensen gaat nog een tijd door. De invallers stichten uiteindelijk een dorp aan de kust bij de plek waar een rivier in zee stroomt en geleidelijk wordt het rustiger in die streek.
De priester
De priester was niet alleen geschrokken door het hele gebeuren. Het had hem ook onzeker gemaakt en hij voelde dat hij het vertrouwen van de mensen kwijt geraakt was. ‘Hoe kon het immers’, dacht men, ‘dat iemand die in contact staat met de goden zich zo kan vergissen?‘ Korte tijd later vertrok hij om in contact met andere priesters elders weer zijn zekerheid terug te vinden en in aanzien te komen bij de plaatselijke bevolking van een andere gemeenschap. Dat lukte niet erg, want ook elders was het verhaal van de marteling van de onschuldige vrouw doorgedrongen. Zijn rol bleef daardoor beperkt in die andere gemeenschap tot helper van de priesters aldaar.
De kleine kamer
Aan de achterkant van dit hunebed is nog een kleine kamer aanwezig (zie figuur 9). Ik ga op een door de zon verwarmde steen zitten bij de kleine kamer van het hunebed stel me in op een belangrijke gebeurtenis in deze kamer.
Ik probeer dat een paar keer, maar krijg geen beelden. Ook dat kan gebeuren. Niet altijd kan en mag ik (van mijn spirituele gidsen) een aura-reading geven! Dat heb ik dan te aanvaarden.
Terugblik op de energetische werking
Ik ga nog verder met mijn onderzoek van de energetische kant van het hunebed en stel me voor hoe de energie in het hunebed zou voelen als de kransstenen aan de rand er niet zouden zijn. In het centrum van het hunebed zou de energie dan minder Zijn. De kransstenen met de aarde met stenen rondom de centrale hunebedkamer lijken de energie in het hunebed te concentreren. Indien het hunebed compleet is met dekheuvel en dekstenen zou de energie in de kamer geconcentreerder zijn.
Terugblik op de vorm van het hunebed
Helemaal uniek is de ronde vorm van het hunebed voor mij niet. Een paar jaar eerder had ik een megalithische plek in de Algarve, Portugal, bezocht. Daar stonden een paar grote ronde hunebedden die ze tholos noemden. De term tholos, oftewel rond gebouw, komt uit het oud-Grieks en wordt gebruikt voor de ronde stenen kamer in de tempel bij het orakel van Delphi! Daar ging een vrouw (een Pythia) in trance, bijgestaan door drie priesters (Prophètès) die haar uitspraken in dichtvorm zetten. In het departement Calvados zijn meer hunebedden gevonden met een structuur van een dekheuvel met verschillende kamers. Een extreem voorbeeld hiervan is de reusachtige Tumulus Fontenay-le Marmion La Hogue ten zuiden van Caen, waar maar liefst twaalf kamers in de dekheuvel zitten (zie figuur 10).
Draaiende steen?
Natuurlijk is er nog de vraag of de dekstenen ooit vanuit zichzelf hebben kunnen draaien zoals de naam Pierre Tourneresse aangeeft. Het klinkt heel onwaarschijnlijk en bij mijn onderzoek van het hunebed heb ik geen enkele aanwijzing daarvoor gevonden. Maar wie weet, konden sommige dekstenen die vroeger op het hunebed zaten wel in beweging worden gebracht waardoor ze gingen wiebelen. Elders in Frankrijk bestaan ‘wiegende stenen’. Bij één daarvan ‘La Roche Branlante’ bij Orcival ben ik ooit geweest. Het is een reusachtige steen van 250 ton die door er op de juiste plaats tegenaan te drukken, in een wiegende beweging kan worden gebracht. Dit en de spirituele aspecten van deze steen heb ik elders beschreven in het boek van Iteke Weeda ‘Spiritualiteit en Wetenschap’ (blz. 325). Filmpjes van mensen die de Roche Branlante in beweging brengen staan op het internet!
Veel ruimte voor verder onderzoek
De aura-reading van dit hunebed leverde een hele apart verhaal op over een marteling door een priester van dit hunebed. Nooit eerder heb ik een dergelijk gebeuren gezien tijdens een aura-reading van een hunebed. Het zou interessant zijn nader te onderzoeken hoe dit afstraffen zich verhoudt tot de andere functies van een hunebed zoals inwijding, genezen van zieken en advies inwinnen bij conflicten. Verder bevat het hunebed tal van interessante details die het onderzoeken waard zijn zoals de nis in de centrale kamer. Ook in het Portugese hunebed (tholos) van Alcalar in Portugal waren meer van dergelijke nissen aanwezig. Die moeten ongetwijfeld een speciale functie hebben gehad.
Informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in deze rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is. In het boek ‘Magische stenen, korte verhalen uit de hunebedtijd’ staan meer verslagen van aura-readingen van hunebedden en wordt ingegaan op de mogelijkheden de rituele functie ervan wetenschappelijk nader te onderzoeken.
