Jaar in jaar uit hebben de schapen van de Zeegser boeren de heide rond het dorp kaalgevreten. Hier en daar ging het veld ‘op de wind’ en ontstonden zandduinen. Toen de Zeegser schaapskudde van het toneel verdwenen was, kwamen zoveel dagjesmensen richting Zeegse dat er steeds meer bos verdween en de duinen alsmaar hoger opwaaiden.
Rond de Zeegser Duinen liggen prachtige stukken bos die zich spontaan op het voormalige heideveld hebben ontwikkeld. Aanvankelijk was de grond er zo arm dat alleen de jeneverbes zich hier thuis voelde. Zodra de jeneverbesstruiken echter letterlijk vaste voet aan de grond hadden gekregen, grepen eiken, berken en dennen hun kans. De jeneverbes had de grond vastgezet en kwam een humuslaag op het zand te liggen die de ontwikkeling van een echt bos op de voormalige veldgrond mogelijk gemaakt.
‘Waardeloze grond’
Aan het begin van de twintigste eeuw werd Zeegse snel populair. Vooral bij mensen uit de stad Groningen die er graag een dagje naartoe trokken. Zelfs op de fiets was je er zo. Ook kochten veel stadjers een perceeltje bosgrond om een zomerhuisje te bouwen.
Tegenwoordig kun je je niet meer voorstellen dat iemand ooit toestemming zou krijgen om een recreatiewoning midden in de natuur te bouwen. Vroeger echter was de eigenaar van het bos allang blij dat hij een paar centen kon verdienen aan de verkoop van zo’n stukje waardeloze ‘woeste grond’…
| Siepelveen Tussen de Zeegser Duinen en de Drentsche Aa ligt het Siepelveen. Het is een laaggelegen kom tussen de twee dekzandruggen waar het water bleef staan. Hier heeft zich in het verre verleden veen gevormd dat in de loop van de tijd grotendeels door de boeren weggespit is. De naam Siepelveen dankt het veentje aan het siepelgras, ofwel het plantje beenbreek. Tegenwoordig is de plant die thuishoort op natte, venige delen van de heide, zeldzaam geworden. Vroeger dachten de boeren dat schapen van het eten van beenbreek botbreuken konden krijgen. Waarschijnlijk is er een verband tussen het feit dat het plantje van een zurige bodem houdt waar nauwelijks kalk in zit, en dat we kalk nodig hebben voor een stevig skelet. |
Ommetje vanuit Zeegse
door bos en duin
Vanuit het centrum van Zeegse maakt u een korte wandeling door de bossen rond Mooi Zeegse, langs het beekdal van de Drentsche Aa, langs de rand van het Siepelveen en door de Zeegser Duinen. Dit ommetje is bijna vier kilometer lang. Als u hier in het weekend of in de vakantietijd gaat wandelen, begrijpt u onmiddellijk hoezeer de aanwezigheid van de mens de natuur rond Zeegse kon beïnvloeden…
1 Neem in het centrum van Zeegse vanuit Café Het Witte Huis gezien aan de overkant van het grasveld de Hoofdweg in zuidelijke richting. Neem daarna meteen de eerste weg links, Zandrivier. Hou op de splitsing rechts aan, Schapendrift.
2 Op de volgende splitsing moet u links aanhouden. Deze verharde weg door het bos heet Koeweg. Langs de weg tal van oude en nieuwe recreatiewoningen.
3 Enkele meters vóór het eind van de Koeweg neemt u het smalle paadje linksaf. Dit pad door het bos blijft u bijna een halve kilometer rechtdoor volgen.
4 Aan het eind van het pad gaat u rechtsaf (Een eindje naar links staat bord van KV ‘Mooi Zeegse’). Aan het eind van het pad moet u linksaf. Vervolgens houdt u op de splitsing rechts aan, een pad langs de bosrand.
5 Het pad komt uit op een brede zandweg. Hier gaat u linksaf. De weg loopt langs de houtwal en volgt de rand van het beekdal van de Drentsche Aa die hier overigens Schipborgsche Diep heet. De route volgt deze zandweg bijna een kilometer lang.
6 In de zandweg zitten twee haakse bochten vlak achter elkaar. In de tweede haakse bocht neemt u het pad linksaf omhoog. Er lopen hier verschillende paden min of meer dezelfde kant op. U volgt het zandpad het dichtst bij het water van het Siepelveen.
7 Na een dam met duiker over sloot gaat u rechtsaf naar het zand van de Zeegser Duinen. U loopt door het zand van de zandverstuiving. U moet beslist even rechts bij het Siepelveen gaan kijken.
8 Op een viersprong van zandpaden neemt u het pad vóór de heuvel rechtsaf. U komt langs een enorme jeneverbesstruik, naar men zegt de grootste jeneverbes van Europa. Dit pad volgt u steeds min of meer rechtdoor.
9 Het zandpad eindigt bij een fietspad. Daar gaat u linksaf. Als u het fietspad volgt, komt u terug bij het startpunt.
