Op het Kanaaleiland Guernsey bevindt zich in het zuidelijk deel van het eiland op de landtong Le Catioroc het hunebed [Dolmen] van Trepied.
In 1977 verscheen deze Tombe op een postzegels van het eiland Guernsey [fig. 1].
In de jaren 1839-1840 werd deze site opgegraven door Frederick Corbin Lukis [een amateur archeoloog die leefde van 1788 tot 1871]. Hij vond menselijke botten, enkele bekers [aardewerk] en vuurstenen pijlpunten.
Dit materiaal dateert van 1800 voor Christus.
Zijn zoon herstelde jaren later de ingestorte westelijke sluitsteen. Begin 20e eeuw stortte dit herstelwerk weer in. In 1920 werd e.e.a. echter wederom hersteld.
Het hele gebied in de omgeving ligt bezaaid met stenen, sommige duidelijk begraven en sommige schijnbaar verspreid.
Het hunebed [of dolmen] heeft een V-vorm. Het is noordoost – zuidwest georiënteerd. Het heeft een lengte van ongeveer 5,5 meter en een doorsnede van 2 meter. Het wordt begrensd door twaalf orthostates [een orthostaat is een rechtopstaande steen] en bedekt met drie dekstenen.
Dit prehistorische doorgangsgraf, met een spectaculair uitzicht op de baai van Perelle, werd gebouwd op een heuvel tijdens het neolithicum (ca.4000 – 2500 v.Chr.) en was in gebruik tot de late bronstijd ca.1000 v.Chr.
Opeenvolgende begrafenissen of crematies werden in de kamer gedeponeerd, samen met grafgiften zoals aardewerk, vuursteen en stenen werktuigen.
Guernsey is rijk aan oude verhalen en legendes over hekserij en duivelsverering. Aan het begin van de zeventiende eeuw zou, volgens de overlevering, Le Catioroc het middernachtelijke ontmoetingspunt zijn van de heksen en tovenaars tijdens de hekserijprocessen en heksenfeesten [sabbatten].
Volgens de ‘bekentenissen’ van de heksen zat elke vrijdagavond in Le Catioroc de duivel, in de vorm van een zwarte geit genaamd ‘Baal Berith’ of ‘Barberie’ op het middelste sluitstuk van het hunebed. De heksen, warlocks [zwarte magiërs] en feeën dansten rond ‘in aanbidding’ en zouden in hun gezangen de Maagd Maria bespotten. Het heiligdom van de Maagd Maria stond ooit op het nabij gelegen eiland Lihou.
Tot in de vorige eeuw werd, als het weekend begon, deze plek door de lokale – bijgelovige – bevolking strikt vermeden.
Dit bijgeloof van de lokale bevolking en daarmee het mijden van deze locatie op de vrijdagavond als het weekend begon, heeft ertoe bijgedragen dat dit hunebed zo lang en zo goed bewaard is gebleven.
