In de jaren negentig begon Gerard Wardenburg uit Apeldoorn, samen met Roberto Traversari, te duiken in de zandgroeve op Bussloo. Tijdens het duiken zagen ze op grote diepte een stuk bot uit het zand steken. Ze groeven deze cm voor cm uit en zagen tot hun verbazing dat het bot steeds groter werd. Nadat het was uitgegraven zagen ze al snel dat het een bot van een mammoet was. Drie maanden lang zijn ze blijven duiken in de zandgroeve op zoek naar meerdere resten. Ze vonden meerdere mammoetbotten maar ook resten van andere ijstijddieren waaronder twee hoorns van een steppewisent met stukken schedel er nog aan, zeer waarschijnlijk van hetzelfde dier. Na deze drie maanden hielden de vondsten op. Het is een zeer lokale plek waar de resten van de dieren zijn samen gespoeld in een ver verleden.
Het komt niet vaak voor dat je zo’n lokale verzameling vindt van ijstijddieren. Meestal worden dit soort botten opgevist uit de Noordzee maar dan zijn ze allemaal verspoeld en weet je niet precies waar ze vandaan komen. Dat is met deze vondsten anders. Ze zijn bij elkaar gevonden en dat maakt de collectie bijzonder en museumwaardig. Ze zijn ongeveer 35.000 jaar oud.
De collectie heeft de afgelopen jaren in lokale musea gestaan en is naar vele scholen gegaan om het verhaal over de ijstijddieren te vertellen.
Na al die jaren heeft Gerard besloten de collectie af te staan. We zijn erg blij als Hunebedcentrum dat we deze verzameling hebben kunnen overnemen. De vondsten zijn vanaf nu, deels, te zien in het Hunebedcentrum.
