Natuurverering, ook wel geestverering of animisme genoemd, is een vorm van geloof dat al sinds de oudheid bestaat. Deze vorm van aanbidding draait om het geloof in goden en geesten die in de natuur verblijven. Iwakura verwijst naar het geloof in rotsen in het oude Shintoïsme – of de rots zelf die het voorwerp van het geloof is. Sjinto of shinto betekent de weg van de geesten of de goden.
Shintoïsme, de inheemse religie van Japan, benadrukt het geloof in kami: geesten die mensen, plaatsen en abstracte concepten bewonen. Aanbidding vindt plaats in Shinto-heiligdommen, waar volgelingen de verankerde kami vereren door middel van gebed, offergaven en andere praktijken.
Deze heiligdommen zijn spirituele huizen en plaatsen van revitalisering voor shintoïsten. Oorspronkelijk werden heiligdommen gebouwd op plaatsen van aanbidding uit de oudheid. In de meeste gevallen staan er nog steeds heilige bomen en heilige stenen op het terrein.
Shintoïsten geven traditioneel de voorkeur aan heiligdommen in de buurt van hoge concentraties natuurlijke schoonheid, zoals watervallen en bossen. Maar zelfs stedelijke heiligdommen zijn heilig. Priesters heiligen het terrein door het heiligdom van de buitenwereld af te scheiden met torii-poorten en heilige touwen, shimenawa genaamd. Shimenawa (標縄/注連縄/七五三縄, letterlijk ‘omsluitend touw’) is gemaakt van rijststro- of henneptouw (dat wordt gebruikt voor rituele zuivering in de Shinto-religie).
Shimenawa worden verondersteld te fungeren als een bescherming tegen boze geesten, en ze worden vaak aangebracht tijdens een ceremonie voordat de bouw van een nieuw gebouw begint. Ze worden ook gevonden bij Shinto-heiligdommen, torii-poorten en heilige monumenten. Shimenawa worden ook op yorishiro geplaatst, objecten waarvan wordt aangenomen dat ze geesten aantrekken of door hen worden bewoond.
Dorpsraadsvergaderingen werden gehouden op een rustige plek in de bergen of in een bos in de buurt van een grote boom, rots of ander natuurlijk object dat als yorishiro diende. Deze heilige plaatsen en hun yorishiro evolueerden geleidelijk tot de heiligdommen van vandaag, waarvan de oorsprong nog steeds te zien is in de Japanse woorden voor “berg” en “bos”, wat ook “heiligdom” kan betekenen.
Yorishiro worden tijdens ceremonies gebruikt om de kami op te roepen voor aanbidding. Het woord zelf betekent letterlijk “plaatsvervanger” of “opvolger”. Zodra een yorishiro daadwerkelijk een kami huisvest, wordt het een shintai genoemd.
De touwen genaamd shimenawa, versierd met papieren slingers genaamd shide, omringen vaak yorishiro om hun heiligheid te manifesteren. Personen kunnen dezelfde rol spelen als een yorishiro, en zij worden in dat geval yorimashi (憑坐, letterlijk ‘bezeten persoon’) of kamigakari (神懸り/神憑, letterlijk ‘ kamibezit’) genoemd.
Andere elementen die Shinto-heiligdommen gemeen hebben, zijn de belangrijkste eredienst, een paar stenen hondenbeelden die het heiligdom bewaken en een fontein met zuiverend water dat aanbidders over hun handen en gezicht gieten voordat ze het heiligdom naderen.
Stenen waarvan wordt aangenomen dat ze door geesten worden bewoond, staan bekend als iwakura (磐座/岩座). Naarmate de tijd verstreek en tempels, waar goden verondersteld werden te verblijven, meer permanent werden, verschoof het object van aanbidding van het lichaam van de goden naar het heiligdom zelf. Heilige bomen en stenen, versierd met shimenawa-touwen, zijn nog steeds te zien in veel tempelgebieden.
Een iwasaka (磐境) is een stenen altaar of heuvel die is opgericht als een yorishiro om een kami te roepen voor aanbidding. De begrippen iwasaka en iwakura liggen zo dicht bij elkaar dat sommigen suggereren dat de twee woorden in feite synoniem zijn.
Shintoïsten bezoeken geen heiligdommen op een specifieke dag van de week. Ze bezoeken ze eerder tijdens festivals, vakanties en speciale momenten in hun leven, zoals bruiloften.
Dit zijn tijden waarin aanhangers geloven dat bidden tot kami hen geluk en bescherming zal bieden. Hoewel mensen tot kami bidden, zijn afbeeldingen van kami zeldzaam.
Beelden van dieren, zoals vossen en paarden, die de kami beschermen, komen vaker voor. Volgelingen trekken de aandacht van een kami door een bel te luiden en geld aan het heiligdom te bieden voordat ze hun handen sluiten in gebed.
Er is een specifieke kami die just wel vaak wordt afgebeeld. Dōsojin (道祖神, letterlijk “wegvooroudergod”) is een generieke naam voor een soort Shinto-kami die in de volksmond wordt aanbeden in Kantō en aangrenzende gebieden in Japan, waar wordt aangenomen dat ze als beschermgoden van grenzen en paden reizigers, pelgrims, dorpen en individuen in tijden van “overgangsfasen” tegen epidemieën en tegen boze geesten beschermen. Dōsojin worden vaak voorgesteld als een mensenpaar, uitgesneden mannelijke of vrouwelijke geslachtsdelen, grote stenen of standbeelden, of zelfs hoge palen langs een weg.
Dōsojin worden soms gehuisvest in kleine Shinto-heiligdommen langs de weg, hokora genaamd. Op het platteland zijn Dōsojin te vinden bij dorpsgrenzen, in bergpassen of langs zijwegen en in stedelijke gebieden zijn ze te zien op straathoeken of bij bruggen.
Wanneer ze de vorm hebben van een fallus worden ze geassocieerd met geboorte, voortplanting en huwelijkse harmonie. Wanneer ze worden voorgesteld als een mensenpaar, worden Dōsojin vereerd als godheden van grenzen, huwelijk, vruchtbaarheid en bescherming.
Volgens de legende verbonden aan de drie rotsblokken van Morioka was er eens een duivel die de lokale bevolking lastig viel. Toen de bevolking de geesten van Mitsuishi aanriepen voor bescherming, werd de duivel geboeid aan de stenen en gedwongen tot de belofte de bevolking nooit meer lastig te vallen. Als teken van deze belofte liet de duivel een handafdruk na in een van de stenen.
De naam ‘Iwate’ betekent letterlijk ‘rots hand’. Na een regenbui zou de handafdruk van de duivel nog zichtbaar zijn. Er zijn wereldwijd veel verhalen over afdrukken van de hand (of voet of hoef) van de duivel (of god of held), voorbeelden zijn te vinden in o.a. Duivelsstenen en Een enorme voetafdruk in steen.
In heiligdommen worden zelfs vandaag de dag stenen, waarvan wordt aangenomen dat ze verband houden met de kami van het heiligdom, gebruikt om voedseloffers aan de kami te brengen. Voedseloffers worden gegeven bij vele stenen verspreid over de hele wereld, voorbeelden zijn te vinden bij Offerstenen en het vervolg daarop. Een specifieke steen waar nog altijd voedsel aan geofferd wordt is de Grote stenen oude vrouw.
Er is een onderzoeksgroep (Iwakura Gakkai) die beweert dat het geloof in rotsformaties en megalieten terug te voeren is op de Jōmon-periode, en dat er ook kunstmatig gerangschikte rotsformaties zijn en dat hun opstelling bepaalde figuren vertegenwoordigen, richtingen of de vorm van het sterrenbeeld. De Jōmon-periode is een periode binnen de Japanse prehistorie, gedateerd tussen 10.000 v.Chr. en 300 v.Chr.
In tegenstelling tot deze opvatting wijst de Iwakura Society erop dat het Iwakura-ritueel pas in de Kofun-periode begon. De Kofun-periode ligt tussen het jaar 300 en 538. Deze periode is genoemd naar de grafheuvels die de meest in het oog springende aspect van de cultuur vormen. Daarnaast is er kritiek op de theorie dat Japanse megalieten artefacten zijn.
Marinda Ruiter
Bronnen
Wikipedia
https://classroom.synonym.com/where-do-you-worship-if-you-believe-in-shinto-12086381.html
Afbeeldingen
De Yamanokami-ruïnes – By Saigen Jiro – Own work, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=85798155
Tatsuiwa-schrijn (stad Nara, prefectuur Nara) met een shimenawa op de steen – https://www.wikiwand.com/en/Iwakura_rock#Media/File:Yagyu-Yamaguchi-jinja,_Tateiwa-jinja,_iwakura.jpg
De shimenawa wordt met papieren stroken versierd – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:19%E7%B4%99%E5%9E%82%E9%A3%BE%E3%82%8A.jpg
Yoiki Tenma-schrijn (Sakurai, prefectuur Nara) omringd met een shimenawa met shide – By Yanajin33 – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24342438
Shinto-schrijn met torii-poort
Taga-schrijn (Atami)
Takuhiko Takuhime-schrijn; Iwasa op de hellingen van Mt. Takao
Mikami-schrijn; Iwakura
祝言道祖神（百沢 – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%E7%A5%9D%E8%A8%80%E9%81%93%E7%A5%96%E7%A5%9E%EF%BC%88%E7%99%BE%E6%B2%A2%EF%BC%89.jpg
小諸市菱野区板沢の道祖神 – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%E5%B0%8F%E8%AB%B8%E5%B8%82%E8%8F%B1%E9%87%8E%E5%8C%BA%E6%9D%BF%E6%B2%A2%E3%81%AE%E9%81%93%E7%A5%96%E7%A5%9E.jpg
Takanomachi Dosojin – https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:D%C5%8Dsojin#/media/File:Takanomachi_Dosojin.jpg
Dōsojin – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dosojin(Hotaka).jpg
De drie rotsblokken van Morioka –
Na een regenbui zou de handafdruk van de duivel nog zichtbaar zijn op één van de stenen van Morioka
Voedseloffers
Okami-schrijn (Sakurai City, prefectuur Nara)
Iwaza (restauratiemodel) tentoongesteld in het Kokugakuin University Museum. –
.jpg){kind=link}