In het Sri Sathya Sai district van Andhra Pradesh, India, ligt een belangrijke tempel. De plaats staat bekend om de fresco’s van de Vijayanagar-koningen. Op de muren zijn verschillende eeuwenoude Kannada-inscripties te zien.
Kannada, voorheen ook bekend als Canarese, is een Dravidische taal die voornamelijk wordt gesproken door de mensen van Karnataka in het zuidwesten van India, met minderheden in alle aangrenzende staten. Het heeft ongeveer 44 miljoen moedertaalsprekers en is bovendien een tweede of derde taal voor ongeveer 15 miljoen niet-moedertaalsprekers in Karnataka.
Bij de tempel zijn diverse figuren uit de Ramayana afgebeeld. Zoals in veel orale heldendichten, zijn er meerdere versies van de Ramayana bewaard gebleven. De Ramayana die in Noord-India wordt verteld, verschilt in belangrijke opzichten van die in Zuid-India en de rest van Zuidoost-Azië. In Indonesië, Cambodja, de Filippijnen, Thailand, Maleisië, Laos, Vietnam en de Malediven bestaat er een uitgebreide traditie van mondelinge vertelkunst gebaseerd op Ramayana.
Een legende verbindt diverse figuren uit de Ramayana met de tempel: Ravana ontvoerde Sita en een vogel, genaamd Jatayu, vocht met hem. Hij hield het niet lang vol en viel op deze plek neer. Volgens de Valmiki Ramayana ontmoette Rama, samen met Lakshmana, de stervende vogel op deze plek. Valmiki wordt gezien als de eerste grote dichter van het Sanskriet, ook wel Adi Kavi genoemd, hetgeen Eerste Dichter betekent.
Rama en zijn broer Lakshmana hielpen de stervende Jatayu met het behouden van moksha door de woorden ‘Le Pakshi’ (rijs op vogel) uit te spreken. Het idee achter moksha is om vrijheid te bereiken van de cyclus van leven, dood en wedergeboorte en het lijden dat met die cyclus gepaard gaat. De naam van deze plek is daarom Lepakshi.
In een andere variant rust Ravana op de plek waar nu de tempel staat als hij met Sita naar Sri Lanka reist.
Interessant is dat de officiële brochure van de tempel veel over deze plek vertelt, maar geen melding maakt van de gigantische voetafdruk. De lokale gidsen hebben verschillende opvattingen: sommigen zeggen dat de voetafdruk van Sita is, anderen zeggen dat de voetafdruik van Hanuman is. Hanuman landde op deze plek en de kracht was zo groot dat zijn voetafdruk in de massieve steen werd gedrukt. Hanuman is in het epos de zoon van een apsara, een hemelse nimf genaamd Punjikasthala, die door een vloek een vrouwelijke aap werd.
De voetafdruk is vaak nat. Er komt water van onder en dit vult de voetafdruk. De waterbron is onbekend. Vergelijkbare gigantische voetafdrukken (van Rama en Sita) komen voor bij Sphatik Shila in Chitrakoot. Voetafdrukken in steen komen wereldwijd voor. Vaak worden ze verbonden aan verhalen over reuzen, duivels of helden. Voorbeelden zijn te vinden in Gunung Padang; in één nacht gebouwd, Gekerstende stenen, Heksenstenen, Verhalen over offerstenen, Verhalen over offerstenen – 2 en Heilige stenen en miraculeuze bronnen.
Marinda Ruiter
Bronnen
Wikipedia
https://www.thewanderingsoul.in/2020/07/giant-footprint-in-lepakshi-rumors.html
