In de categorie ‘mijn hunebed’ nodigen we mensen uit te schrijven over hun persoonlijke ervaringen met hunebedden en prehistorische locaties. Hier een verhaal van Pierre van Eijl.
Eén van de doelen van mijn reis naar Bretagne was om meer te weten te komen over de stenenrijen, de ‘alignements’ (zie figuur 1), van Carnac een plaats aan de kust van Zuid-Bretagne, Frankrijk. Vanaf zo’n 7000 jaar geleden (bron Wikipedia) zijn door de toenmalige bewoners van dit gebied enorme rijen rechtopstaande stenen geplaatst. Het zijn de oudste bouwwerken van Europa!
Ze staan rechtop in hele lange rijen, wel 10 – 13 rijen parallel. De stenenrijen bij Carnac bestaan uit een enorme hoeveelheid, 2733, rechtopstaande stenen (bron: Wikipdia Frans)! Men schat trouwens dat er oorspronkelijk 11000 stenen gestaan hebben (bron: Wikipedia). De rijen zijn grofweg van het zuidwesten naar het noordoosten gericht (bron: Megalitica). Waarom hebben die mensen dat gebouwd? Het moet een enorm werk zijn geweest om dat voor elkaar te krijgen. Ongetwijfeld had het een groot belang voor hen. Ik vroeg me af welk belang dat was. Bij een eerder bezoek 30 jaar geleden had ik al gevoeld dat de stenen energetisch waren. Dat wil zeggen dat ze een krachtige metafysische energie uitstraalden die ik met mijn handen kon voelen als ik die een eindje van de stenen afhield. Dat betekent dat ze waarschijnlijk een spirituele functie vervulden, maar welke? Zal het me dit keer wel lukken meer ervan te weten te komen?
Alleen vermoedens over de functie van de stenenrijen
Eigenlijk is voor wetenschappers totaal onduidelijk waarvoor ze gebruikt zijn en zijn er alleen vermoedens en suggesties. Zo is er een mogelijke verklaring (bron: Wikipedia) dat ze te maken hadden met prehistorische, sjamanistische rituelen. Maar welke rituelen dat dan zouden zijn wordt niet vermeld. Ook wordt door sommige onderzoekers gesuggereerd dat veel van deze monumenten gekoppeld waren aan rituelen rond de zon en de maan en dat het een soort kalender is geweest. Het schijnt dat de Kelten die hier duizenden jaren later, circa 400 jaar voor Christus kwamen wonen, van deze monumenten gebruik hebben gemaakt bij hun ceremoniën.
Naar Carnac
Met mijn wandelvriendin ga ik met de auto op weg naar Carnac en, wonderlijk genoeg, voelen we al kilometers van te voren dat de energie verandert. Blijkbaar beginnen we de al wat sterkere energetische uitstraling van het gebied van de stenenrijen te voelen. Opvallend is dat ook mijn wandelvriendin, die niet speciaal geïnteresseerd is in spiritualiteit, de energie toch voelt. Wat later rijden we met de auto langs indrukwekkende rijen staande stenen, hier menhirs genoemd. Het gebied van de stenenrijen blijkt veel groter te zijn dan ik me herinner. De stenenrijen van Carnac zijn 4 kilometer lang (bron: Wikipedia)! Mogelijk dat de stenenrijen ooit naar het oosten doorliepen tot de Crac’h-rivier. In dat geval zouden stenenrijen zich zelfs over 8 kilometer hebben uitgestrekt. De veelheid van stenenrijen geeft bij ons wat desoriëntatie, want waar kunnen we het beste onze onderzoekstocht beginnen? Daarom rijden we eerst naar het ‘Maison de Mégalithes’ (Huis van de Grote Stenen) een ontvangstcentrum voor bezoekers waar we een plattegrond van het hele gebied krijgen (zie figuur 2). Zo kunnen we ons beter oriënteren op de velden met de stenenrijen.
Met de kaart wordt het duidelijk dat er niet één serie stenenrijen is, maar dat er een aantal achter elkaar geschakelde series is. Ze hebben aparte namen: van links naar rechts Le Ménec, Kermario en Kerlescan. Daarnaast zijn er nog enkele kleinere stenenvelden. Linksonder op de kaart staat het ‘Maison de Mégalithes’ waarvandaan we vertrekken voor een wandeling langs de stenenrijen.
Lopen langs de velden met stenenrijen
We mogen jammer genoeg niet op de velden komen waarop de stenenrijen staan. Die zijn afgezet met hekken om de stenen te beschermen.
Maar we kunnen er wel via voetpaden omheen lopen (zie figuur 3). De sterke energetische uitstraling van de stenenrijen valt ons onmiddellijk op. Ik zie helderziend hoe onder iedere stenenrij een krachtige energetische stroom is. De metafysische energie stroomt door de stenen omhoog spuit uit de bovenkant van de stenen en vormt daar een wittige wolk van energie. Een wolk die niet zichtbaar is voor onze fysieke ogen maar wel voor ons geestesoog. Verder merken we dat de energie sterker is bij rijen met grote stenen en zwakker bij kleine stenen. De omvang van de stenen doet er dus toe. In sommige rijen staan opvallend grote stenen (zie figuur 4).
We zien op de velden geen mensen maar wel schapen lopen (zie figuur 5). Om de begroeiing kort te houden lopen hier sinds 1995 inheemse schapen van het ras ‘Lande de Bretagne’.
Wij lopen verder naar een volgend veld met stenenrijen en dat geeft hetzelfde energetische beeld. Daar stel ik me in op het geven van een aura-reading om meer te weten te komen over de functie van de stenenrijen. Maar dat lukt niet. Ik krijg de ingeving om helemaal verderop te gaan naar het eind van de stenenrijen. Op een kaart had ik gezien dat daar nog een megalithisch bouwsel was tussen de stenenrijen, mogelijk een quadrilatère. Ik bedacht dat ik daar misschien wel een aura-reading zou kunnen houden.
Verslag aura-reading van de stenenrijen
We besluiten met de auto naar het andere uiteinde van de stenenvelden te rijden, naar de stenenrijen van Kerlescan, en te onderzoeken of daar nog iets bijzonders is. Maar ook deze stenenrijen geven hetzelfde energetische beeld. Ik kan jammer genoeg niet tussen de stenenrijen doorlopen want ze zijn ook hier afgesloten door een hekwerk (zie figuur 6).
Het is een warme dag, maar ik kan aan de rand van het gebied in de schaduw van een boom zitten. Daar stel ik me meditatief in op het geven van een aura-reading over de stenenrijen om meer te weten te komen over de functie daarvan. Dit keer krijg ik innerlijk toestemming (van mijn spirituele gidsen) om een aura-reading te geven. Even later beginnen er voor mijn geestesoog beelden te verschijnen waarvan hieronder een verslag volgt.
Het stamhoofd en de koning (begin aura-reading)
Ik krijg het beeld van een zich wat onderdanig gedragende man die tegenover een rijk en schitterend geklede koning staat. Hij zegt: “Wij vragen u om aansluiting, geëerde koning, aansluiting van mijn volk bij uw machtige volk. De Raad van Wijzen van mijn stam heeft geoordeeld dat uw rijk het machtigste is en willen ons bij u aansluiten om tot vereende krachten te komen. Rovers en vijandelijke bendes belagen ons van diverse kanten, vereniging van krachten zal hen afschrikken. Mogen wij op een gunstig antwoord op dit verzoek rekenen, o machtige koning?” De koning schat een vereniging in in zijn belang. Dat zal meer middelen en mankracht geven en een sterke buffer vormen tegen vijandige stammen.
“Zeker stamhoofd van uw volk, aansluiting is mogelijk, maar daar is een prijs aan verbonden. Ieder jaar zult u een vijfde deel van uw oogst moeten afstaan en een vijfde van de aanwas van uw vee. Dat is het minimum wat wij vragen! Ik verwacht verder dat uw volk zich zonder meer schikt bij onze stamhoofden en veldheren. Zij zullen het bevel gaan voeren. Uw mannen zullen daaraan moeten gehoorzamen.” “U vraagt veel,” antwoordt het stamhoofd, “Bij een dergelijke afdracht zal ons volk honger gaan lijden. Gelieve coulanter te zijn voor de afdracht die van ons vraagt, o machtige koning!” “Nee, dit is het minimum wat ik vraag en dat is nodig om onze strijders voldoende te voeden zodat we goed weerbaar blijven.”
Werken aan een gemeenschappelijke strijdmacht
Het stamhoofd begrijpt dat de onderhandelingen een moeilijk punt hebben bereikt en besluit het anders aan te pakken. “Graag zouden we met onze krachtige strijders die al menig wapenfeit op hun naam hebben, de rijen van uw strijders willen versterken zodat er een strijdmacht ontstaat waar vijanden van zullen sidderen. Zij kunnen samen oefenen met uw strijders en van elkaars strijdtechnieken leren.” De koning ziet ineens nieuwe mogelijkheden in de aansluiting met dit andere volk. Hoewel hij getalsmatig in de meerderheid is, bezit dat andere volk krachtige strijders die door hun vijanden gevreesd worden. “Ik zal dit in overweging nemen stamhoofd. Onze gemeenschappelijk strijdgroepen zouden voor de ons omringende stammen een onoverwinnelijke groep kunnen vormen die door andere stammen gerespecteerd zal worden!” De koning realiseert zich de grote kracht die in de gezamenlijkheid besloten ligt, waardoor zijn macht aanzienlijk toe zou nemen. Dat volk moest natuurlijk niet verzwakt worden door een te hoge afdracht van goederen. “Bij aansluiting van uw strijders met de mijne zouden we de afdracht kunnen heroverwegen tot bijvoorbeeld een achtste van de jaaropbrengst.”
Spirituele samenwerking?
“Dank u, o machtige koning, niet alleen onze strijders maar ook onze priesters willen graag samenwerken met uw priester. Ze zijn bereid zich ook tot uw goden te richten zodat de geestelijke kracht van onze stam één en ondeelbaar wordt. In gezamenlijke afstemming kunnen we naar de godenwereld gaan en daar de instructies ontvangen van de machtige goden. Uw priesters en priesteressen zijn dankzij de velden met de stenenrijen de krachtigste priesters en priesteressen. Een samengaan zal hun kracht verbreiden over onze beide landen. Ook dat zal extra kracht en goddelijke inspiratie geven.” (Met de goden worden geesten bedoeld vergelijkbaar met wat wij engelen, spirituele gidsen of spirituele meesters noemen. Het zijn geesten van mensen die ooit op aarde geleefd hebben daar hun incarnatiecyclus hebben afgerond en verder geëvolueerd zijn.)
De koning luistert en voor zijn geestesoog ziet hij één krachtig en verenigd land waarvan de bundeling van de spirituele krachten iedereen meer focus geeft. Allen zouden weten waarvoor ze zich inzetten en wat de goden belangrijk vinden. “Ook dat zal ik in overweging nemen, stamhoofd. Mijn priesters en priesteressen beschikken dankzij de krachtvelden van de stenenrijen over bijzondere krachten. Daar staan ze alom voor bekend. Alleen vreemdelingen worden niet toegelaten. Het gebruik van de krachtvelden is het geheim van de priesters en priesteressen. Maar toch zou een gezamenlijke aanpak en het delen van onze goddelijke beschermers ons verenigen en krachtiger kunnen maken.”
“O, geëerde machtige koning,” sprak het stamhoofd, “onze priesters zijn zeer ervaren en hebben aantoonbaar contact met de lichtende godenwereld. De goden kan gevraagd worden om over het spirituele samengaan te adviseren. Zij hebben krachten die ons mensen overstijgen en hebben zicht op verleden, heden en toekomst. Een ontmoeting tussen de priesters en priesteressen van onze volkeren is wellicht een eerste stap om tot samenwerking te komen.” “Ik zou wel verder willen gaan,” zegt de koning, “Met de hoofdpriesters en -priesteressen kan naar geschikte kandidaten worden gezocht om gezamenlijk op te gaan naar de godenwereld. Zij kunnen een eerste gezamenlijke contact maken dus laten we dat doen!” De koning voorziet dat zo’n samenwerking zal helpen de beide volkeren op één lijn te brengen.
Huwelijken tussen de volkeren?
“Mogelijk,” zegt het stamhoofd. “dat we ook moeten nadenken over gemeenschappelijke huwelijken tussen de mannen en vrouwen van onze volkeren. Bloedbanden die zo ontstaan zullen niet gauw verbroken worden.” De koning aarzelt, want dat gaat hem te ver. “Laten we in alle rust werken aan de gezamenlijkheid en dat niet forceren. Mijn volk heeft strenge regels voor huwelijken en samengaan van man en vrouw. Het zal tijd kosten daar voldoende flexibiliteit in te brengen voor huwelijken tussen onze volkeren.” “Misschien dat u geëerde, machtige koning in uitzonderingsgevallen dispensatie kan verlenen zodat onaangename situaties vermeden kunnen worden. Huwelijken die op het laatste moment verboden worden, zou animositeit tussen onze volkeren kunnen geven.” “Dat lijkt me een goede insteek van deze ontwikkeling!” zegt de koning, “Ook de Raad van Wijzen zou hierover geraadpleegd kunnen worden, hoewel deze waarschijnlijk behoudend zal reageren.”
“Ook wij hebben een Raad van Wijzen,” zegt het stamhoofd, “die dan geraadpleegd kan worden, maar ook voor andere zaken die in ons beider belang zijn. Misschien zijn te zijner tijd gezamenlijke besprekingen tussen leden van de beide Raden gewenst, zodat men aan elkaar kan wennen en tot inzichten kan komen die tot een gezamenlijk standpunt kunnen leiden.” “Ook dat zal besproken moeten worden,” zegt de koning, “maar laten we het stap voor stap doen zodat we vorderen zonder te overhaasten.”
Positie van het stamhoofd?
“Als ik zo vrij mag zijn, ook mijn positie als stamhoofd zal met de nodige tact ingepast moeten worden in het geheel van bevelvoerders. Ik word gehoorzaamd door mijn volk en dat zal kracht geven aan onze samenwerking.” De koning wordt voorzichtiger want hij zit niet te wachten op een grote machtsfactor in zijn stam die zijn positie zou kunnen bedreigen. “Ook dat moet bezien worden!” antwoordt hij diplomatiek. “De machtsstructuur in de stam mag niet verstoord worden, dus daar moet over nagedacht worden.” “Is het niet het eenvoudigste als ik of een opvolger van mij, een plek krijgt in de groep bevelvoerders in uw stam samen met de stamhoofden? Dat zou meteen de gezamenlijkheid duidelijk maken van onze beide volkeren.” “Zeker dat zou het, maar eerst zal dat voorbereid moeten worden zodat er geen fricties ontstaan tussen de stamhoofden.”
“Dan lijkt het me tijd dat ik terugkeer naar mijn stam om daar over het samengaan te overleggen. Laten we tot slot tot een gezamenlijk feestmaal komen. Mijn mannen hebben heerlijke gerechten meegenomen. Ik nodig u van harte uit als eregast bij dit feestmaal!” De koning ziet dit als een mooie gelegenheid om ‘acte de présence’ te geven en te schitteren als de machtigste man hier.
Een geheim van de stam
“Deze uitnodiging neem ik graag aan. Maar loop met mij mee“ zegt de koning, die in een feeststemming is gekomen door het voor hem gunstige verloop van de onderhandelingen, “dan zal ik je iets van de geheimen van onze stam laten zien.” Verrast loopt de hoofdman mee. Hij begrijpt dat dit een bijzondere eer is die hem ten deel gaat vallen. Ze lopen tot aan de hoek van de stenenrijen waar de koning met enkele priesters bij een hunebed gaat overleggen. “We kunnen hier binnentreden,” zegt hij en nodigt de hoofdman uit in een rechthoekige plek afgezet met stenen aan de randen. Een quadrilatère wordt deze tegenwoordig genoemd. Dat betekent vierkant in het Frans hoewel het eigenlijk om een rechthoek gaat. “Onze priesters zijn in staat om dankzij de sterke energie van de stenenrijen dit rechthoekig gebied op te trekken in energie. Iedereen die daarbinnen is, kan deze energie deelachtig worden en contact maken met de godenwereld.” De hoofdman is verrast. Hij heeft verhalen gehoord over deze bijzondere plaats, maar weet niet of deze waar zijn.
Enkele priesters lopen nu met hen mee de rechthoek in. De priesters stellen zich op in de hoekpunten van de rechthoek. Als hij met de koning in de rechthoek staat, geven de priesters elkaar een teken en op het geluid van een drum beginnen ze te zingen, een aanroep naar de goden. De koning overlegt nog even met de priesters “De priesters doen een aanroep naar de goden om de zegen te vragen voor onze overeenkomst tot samenwerking!” De hoofdman begint zich wat vreemd te voelen alsof hij uit zijn lichaam gedrukt wordt. Hij gaat zitten en daarna liggen. Ineens zweeft hij buiten zijn fysieke lichaam in een zachte witte nevel. Hij herkent dat gevoel uit eerdere sessies in één van de hunebedden van zijn stam. Bij zijn inwijding, zijn huwelijk maar ook bij intern beraad in de stam heeft hij ervaren hoe hij ineens kan belanden in een andere werkelijkheid. Nu zweeft hij in een vaag witte nevel buiten zijn lichaam, maar hij voelt aan zijn hoofd, vooral bij zijn kruin, dat hij omhooggetrokken wordt. Hij weet daardoor dat de goden contact met hem hebben gemaakt. De nevels worden nu dunner en het wordt lichter om hem heen.
Contact met de godenwereld
Ineens komt hij in een andere wereld, de godenwereld, en ziet dat hij omringd wordt door figuren uit deze wereld, ‘Wat kom je doen?” hoort hij. “De koning heeft me uitgenodigd. We zijn bezig de aansluiting van mijn volk met het zijne te bespreken. Misschien kunnen jullie daarbij helpen.” “Kijk uit bij de samenwerking dat hij je niet overvleugelt. Dat zou je volk niet accepteren. Je moet streven naar een meer gelijkwaardige verhouding waarbij jouw volk zich erkend voelt als een belangrijke en gewaardeerde partner. Hij heeft ook jullie kracht en strijders nodig als er een aanval van buitenaf mocht komen. In de samenwerking zit jullie kracht, niet in onderwerping en overheerst worden!” “Maar hoe pak ik dat aan?“ vraagt de hoofdman bezorgd want hij is bang dat de beginnende samenwerking gevaar loopt. “Kijk waar jullie elkaar kunnen aanvullen met de producten die jullie maken. En waar je samen kunt optrekken, niet alleen bij een vijandige aanval maar ook bij alledaagse dingen, oogstproblemen, ziektes enz.“ “Is dat voldoende?” vraagt de hoofdman zich af. “Zorg voor een alarmsysteem” hoort hij, “zodat bij een probleem met een vijandige aanval snel boodschappers uitgaan waardoor de strijders gezamenlijk en in grote getale kunnen optrekken. Verenigd als strijdmacht zijn jullie onverslaanbaar.”
De hoofdman merkt dat de nevels weer om hem heen komen en hij voelt zich terugkeren naar zijn fysieke lichaam. Weer terug merkt hij dat hij in de rechthoek ligt en hoort het gezang van de priesters die de goden bedanken voor hun zegen. Naast hem komt ook de koning van zijn mystieke uitstap terug. Ook hij heeft contact met de godenwereld gemaakt. Die heeft hem gemaand op een meer gelijkwaardige manier met de nieuwe partner om te gaan en zich wat meer in te houden. Overheersen lijkt op korte termijn succesvol, maar constructieve samenwerking geeft een lange termijn resultaat en bouwt betrokkenheid op. Wat aarzelend en voorzichtig wisselen de twee hun ervaringen uit. Ze komen al doende uit op een samenwerkingsactiviteit in stappen. Prioriteit krijgt het gezamenlijk regelen van de verdediging van hun beider grondgebied. Juist hier kan samenwerking tot grote resultaten leiden als vijanden tijdig gestopt kunnen worden, teruggedrongen en zelfs verslagen. Het feestmaal later die dag gaat door en staat in het teken van constructieve samenwerking.
Een nieuw veld met stenenrijen
Deze ontmoeting gaat het begin vormen van samenwerking tussen de twee volkeren die bij beiden hun welvaart en strijdkracht verhoogt. Zelfs wordt een nieuw stenenveld aangelegd om de priesters van het volk van de hoofdman een meer gelijkwaardige plaats te geven.
Terugblik
De informatie die uit dit verslag van de aurareading naar voren komt, bevestigt het vermoeden dat aan het begin genoemd is, dat de stenenrijen voor prehistorische sjamanistische rituelen gebruikt werd. Alleen dat de rituelen er zo uit zouden zien is volslagen nieuw. Eigenlijk was het meer dan een ritueel maar een doelbewust gebruik van metafysische energieën om daadwerkelijk contact met de geesten/godenwereld te maken.
Voor mij was het verrassend te merken hoe het verhaal na het gesprek tussen de hoofdman en de koning een nieuwe wending kreeg en de hoofdman en de koning beiden in de quadrilatère een bijzonder contact met de godenwereld (geestenwereld) kregen. Een stukje van het geheim van Carnac wordt zo zichtbaar. De energie van de stenenrijen werd aangewend om mensen die daarvoor in aanmerking kwamen een bijzondere contactmogelijkheid met de godenwereld te bieden. Maar ook dat een nieuwe stam die zich aansluit zijn eigen veld met stenenrijen mag bouwen. Dat zou verklaren waarom er bij Carnac verschillende stenenrijen zijn. Weer een raadsel opgelost?
Meer informatie
Meer verhalen over het verleden van hunebedden, menhirs en steencirkels die door middel van aura-reading zijn verkregen, zijn te vinden in deze rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger en op de website van het KoendalinieNetwerk. Daar staat ook wat een aura-reading is. In het boek ‘Magische stenen, korte verhalen uit de hunebedtijd’ staan meer verslagen van aura-readingen van hunebedden, steencirkels en menhirs. Daar komt ook de oorspronkelijke functie van de hunebedden naar voren: geen graftombes maar een spirituele krachtplaatsen die doelbewust gebouwd en gebruikt werden. Ook wordt ingegaan op de mogelijkheden de spirituele functie van hunebedden wetenschappelijk nader te onderzoeken. Wil je testen in hoeverre je een goed beeld hebt van de oorspronkelijke functie van hunebedden zoals die in de aura-readingen naar voren is gekomen? Dan kan je meedoen aan de Hunebedquiz. Veel succes ermee!
